Washing Day

วันนี้ตื่นสายอีกแล้วแฮะ แปลก ตื่นเกือบเก้าโมงมาสามวันละ

เหมือนร่างกายมันเริ่มปรับละมั้ง เริ่มนอนดึกตื่นสายมากขึ้น ซึ่งก็ไม่ดีนะเนี่ย เพราะตารางเรียนเทอมนี้มีเรียนตอนเช้าตั้งสองวัน เซ็งเลย ตื่นสายก็ไม่ได้ แถมยังจะได้คุยเอ็มกับตาหมูและที่บ้านน้อยลงอีก

...................

วันนี้สมาคมนักเรียนไทยแห่งยอร์กมีนัดสังสรรค์กันค่ะ

นัดกันตอนเที่ยงที่ห้องนั่งเล่นรวมของหอเวนท์เวิร์ธ หอหลักของนศ.ปริญญาโท ที่นรากระแดะไม่เลือก ซึ่งคนอื่นก็บอกว่าดีแล้ว เพราะตรงหน้าหอนี้มันจะมีสนามหญ้า แล้วเป็ดมันจะขึ้นมานอนตอนกลางคืน ร้องแกว๊กๆๆไปถึงเที่ยงคืน แล้วพอตอนเช้าประมาณตีสี่ตีห้ามันก็จะตื่น พร้อมด้วยเสียงแคว้กๆๆๆเหมือนเดิม แล้วเป็ดไม่ใช่สามสี่ตัว หลายสิบนะคะ เหอะๆ รู้สึกดีขึ้นหน่อยที่ไม่ต้องทนฟังนาฬิกาปลุกเสียงเป็ดทุกวัน ทนแค่อียิวเวรกับพวกชอบปิดประตูดังๆก็แย่แล้ว

งานนี้ได้เจอทั้งรุ่นเดียวกัน รุ่นพี่ แล้วก็คนไทยที่เป็นอาจารย์สอนอยู่ที่นี่ หวาว เจ๋งจริงๆเลย ส่วนใหญ่เขามาเรียนพวกอีโคโนมิก บิสิเนส แมเนจเมนท์อะไรเทือกนี้กัน พวกที่เรียนสาขาภาษาและการศึกษามีอยู่สี่ห้าคนเองมั้ง ก็นั่งคุยกันไปเรื่อย มีขนมแจก โค้กแจก แล้วก็เล่นเกมกัน สนุกมาก เหนื่อยมาก นราสมัครเป็นพีอาร์ประจำสมาคมด้วยละ เท่ป่ะ

.......................

เอาละ แล้วก็มาถึงวันที่นราเฝ้ารอ จ่านจ๊านนน

วันซักผ้านั่นเองจ้า

วันก่อนโน้นแวะไปดู ลองไปแงะโน่นแงะนี่ดูลาดเลา อืมๆ ก็ไม่น่ายาก ระหว่างที่รอให้ผ้าทวีจำนวนมากพอที่จะเอาไปซัก นราก็สะสมเหรียญไปเรื่อย เพราะกลัวว่าพอจะซักแล้วมันจะไม่มี วันนี้พอรวบรวมผ้าจะเอาลงไปซัก ลองเทเหรียญออกมาดู ปรากฏว่ามีอยู่เท่านี้

มิน่าาาา ทำไมกระเป๋าตังค์กรูหนักๆ

ไม่ได้หนักแบงค์เลย หนักเหรียญนี่แหละ สิริรวมเหรียญทั้งหมดเป็นเงินสิบห้าปอนด์กว่า เยอะนะนั่น มีเหรียญเยอะขนาดนี้ซักผ้าทีละชิ้นยังได้เลย

ห้องซักผ้ามันไม่ได้อยู่ในตึกค่ะ มันเป็นตึกเตี้ยๆอยู่ติดกัน แล้วเย็นนี้ฝนดันตก พรำๆเป็นฝอยๆเหมือนเดิมอะแหละ อากาศมันเลยหนาวมากกว่าปกติ (แต่อยู่ในห้องไม่เป็นไรเพราะเปิดฮีตเตอร์เป็นแล้ว ฮิฮิ) ระยะทางแค่ไม่กี่เมตรจากหอไปตึกซักผ้ารู้สึกเหมือนนานมาก มันไม่หนาวเหมือนเปิดแอร์หรือหนาวแบบบ้านเรานะ มันหนาวเปียกๆ หนาวเย็นๆ ลมมันแฉะๆ บอกไม่ถูก เอาเป็นว่ามันเย็นเจี๊ยบแล้วกัน เออใช่ๆ หนาวเหมือนอยู่ในตู้เย็น

ห้องซักผ้าเป็นแบบนี้ ไฮโซม่ะ

ตู้ข้างบนสำหรับอบผ้า ครั้งละปอนด์ ส่วนข้างล่างเป็นตู้ซักผ้า ครั้งละ 1.80 ปอนด์ นราผู้น่าสงสารเอามาแค่เหรียญปอนด์สองเหรียญ จึงต้องจำยอมให้มันกินไปฟรีๆยี่สิบเพนซ์ ฮือๆ ไม่เป็นไรคราวหน้าจะไม่โง่แล้ว ระบบการซักกดเลือกเอาได้ว่าซักผ้าสี ผ้าขาว หรือผ้าไหมพรม ข้างๆฝามีวิธีการใช้ติดไว้ด้วย สำหรับผู้มาใหม่แสนโง่เขลาเช่นเรา

นราก็โรยๆแฟ้บลงไปในถัง ไม่มีช้อนตวงดูไม่ออกเลยอะว่าใส่เยอะหรือน้อยไป เสร็จแล้วก็โยนๆผ้าเข้าไป ปิดฝา กดปุ่ม มันขึ้นเวลาบอกว่าต้องใช้เวลาสี่สิบนาที นราก็ขึ้นไปทำโน่นนี่บนห้องต่อ ถึงเวลาก็ลงมาเอาผ้าใส่ตู้อบแห้ง รออีกห้าสิบนาที ปรากฏว่าพอปั่นเสร็จเอาขึ้นมาแล้วผ้าไหมพรมไม่แห้ง ต้องตากไว้กับฮีตเตอร์แทน ชิ

..................

ชีวิตนราช่วงนี้ก็ราบเรียบไร้มิตรสหายดีค่ะ

นราไม่ได้ปิดตัวเองนะ แต่เป็นเพราะเขาเริ่มเรียนกันแล้วละมั้ง ต่างคนก็มีตารางเวลาต่างกันไป ก็เลยเจอกันน้อยลง อันที่จริงเทากับคีซ็อกก็โทรมาชวนไปกินข้าวด้วยบ้าง แต่มันดันไม่ว่างทุกทีเลยอะเด่ะ (บางทีก็ขี้เกียจไปเจอ) แต่นราก็ทีความสุขดีนะ โดยส่วนตัวชอบอยู่เงียบๆ เพื่อนก็อยากมีเหมือนกัน แต่ไม่ชอบห้อยโหนอยู่กะเพื่อนตลอดเวลา บางอารมณ์ก็อยากไปเดินเล่นคนเดียว อ่านหนังสือคนเดียวเหมือนกัน

เป็ดพวกนี้ก็ตลกดี ดูเพลินดี เพื่อนคนนึงบอกให้สังเกตดู เป็ดหัวเขียวมันจะอยู่เป็นคู่กับเป็ดสีน้ำตาลเสมอ เออ จริงด้วย

แม้แต่เป็ดยังมีคู่อยู่ด้วย นี่เรา...นี่เรา...แพ้เป็ดเหรอเนี่ย...

กระแสเรียกร้องแรงเหลือเกินเรื่องของกิน (แต่ดีใจนะคะที่มีคนเรียกร้อง) นราเลยเอาชีวิตเด็กหอจนๆมาให้ดูเป็นขวัญตา นี่เป็นแค่ตัวอย่าง บางวันอนาถากว่านี้

วันนี้กินขนมปังมิลค์เบรดไส้อโวคาโดกับไก่แผ่นค่ะ เป็นไก่แผ่นที่บางมากๆชนิดเอามาส่องไฟแล้วมองทะลุได้ แต่ก็ดีกว่าไม่มีอะไรกิน ทุกอย่างซื้อจากร้านในมหาลัย แพงง่ะ ไม่อร่อยอีกเหอะ จริงๆแล้วมีซูเปอร์มาเก็ตอยู่ห่างออกไปหน่อย พี่เขาบอกให้เดินลัดทุ่งไป (บ้านนอกมั้ย) แต่ระหว่างทางมีวัวด้วย เลยกลัว ไม่เอาดีฝ่าไว้วันหลังค่อยหาเพื่อนไป

ส่วนเมื่อวานนี้ตบะแตก ทนไม่ไหวแล้วกับขนมปัง โยเกิร์ต แล้วก็แฮม ชีส นม

นั่งรถเมล์เข้าเมืองไปร้านบุฟเฟต์จีนร้านเดิมที่เพื่อนเคยพาไป ซัดไปมากมาย พอใจแล้วก็เดินเล่นก่อนกลับ ร้านชื่อจัมโบ้ ไปสองครั้งเมนูอาหารไม่เปลี่ยนเลย อาหารไม่ได้ดีอะไรมากมาย แต่สำหรับนราผู้กระเดือกขนมปังมาตลอดสัปดาห์แล้วมันโคตรอร่อยเลย ณ ตอนนั้นน่ะนะ ที่นราชอบมีมันฝรั่งผัดพริก ข้าวโพดเนย แกงกะหรี่ไก่ สับปะรดชุบแป้งทอด (อร่อยนะขอบอก) แล้วก็ไก่ซอสบาร์บีคิว

พูดแล้วก็หิว พรุ่งนี้ไปกินอีกดีไหมเนี่ย

มุกกุ

จริงๆแล้วนราอยากเรียนวรรณคดีอังกฤษนะ เสียแต่ว่าวิชานี้ที่ม.กท.เขายกเลิกไปแล้ว เสียดายจริงๆ นราเลยไม่ได้เรียนเลย

หนูแนน

บอกตามตรง นรายังไม่เห็นหนุ่มที่ไหนหล่อจนกระทั่งต้องเก็บมาไว้เป็นที่ระทึกเลยอ่ะ มีแต่หน้างั้นๆ หล่อธรรมดาๆ เอาไว้เจอใครหล่อแบบจู๊ด ลอว์หรือแบรด พิท (ตอนหนุ่ม) แล้วจะขออนุมัติคุณแฟนถ่ายรูปมาให้ดูนะ

ใบต่องต๊อง

นรากำลังฝืนใจตัวเองให้อ่านหนังสือภาษาอังกฤษและศึกษาระบบตามที่ใบตองบอกอยู่ค่ะ เริ่มคุ้นขึ้นมามั่งแล้วละ เออ ใบตองส่งรูปตัวเองมาให้นราดูหน่อยสิ คุยมาตั้งนานยังไม่เคยเห็นหน้าเลย

แม่จ๋า ป๋าจ๋า ตาเอิร์ธ ยัยเอม ตาหมู้ว คิดถึงจังเลยยยย