วันพฤหัสบดีที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2552

Reality Draws Near: Mowing My Way to England

ดอกเชอร์รีที่เอามาอวดเมื่อหลายเอนทรีก่อนหน้านี้
กลายเป็นลูกเชอร์รีหมดแล้วค่ะ
เห็นเป็นจุดแดงๆ เต็มต้นไปหมดเลย


ใครที่คุยกับนรามาเรื่อยๆ และตกเป็นเหยื่ออารมณ์อยู่บ่อยๆ
จะทราบดีว่า นราไม่ได้ตื่นเต้นดีใจกับการที่ได้ไปเรียนเมืองนอกเลย
จริงอยู่ที่นรายินดีและซาบซึ้งกับโอกาสที่ทางมหาลัยมอบให้
แต่เรื่องไปเรียนต่อนอกนี่ก็ทำให้นราปวดใจทุกครั้งที่คิดถึง
..................................

สำหรับคนที่ไม่ชอบเรียนรู้อะไรใหม่ๆ พบปะผู้คนและสังคมใหม่ๆ
และปรับตัวให้เข้ากับวัฒนธรรม อากาศ รวมทั้งภาษาที่ไม่ใช่ของเราอย่างนรา
การที่ต้องไปโดดเดี่ยวอยู่คนเดียว เรียนคนเดียว ใช้ชีวิตคนเดียวนานๆ
มันไม่สนุกเลย

ถ้าใครมีลูก มีหลาน
ถ้าเขาไม่อยากไปเรียนนอกจริงๆ ก็อย่าบังคับเขาเลย
ถ้าเขาไม่ชอบ มันก็ไม่สนุกหรอก
ไม่รู้จะหันไปหาใครเวลามีปัญหา
ไม่มีคนกอด ไม่มีคนปรึกษาใกล้ชิดให้สบายใจ
ใครจะว่าอ่อนแอก็แล้วแต่ คนเราร้อยแปดพันเก้า
นราแค่อยากหาเส้นทางชีวิตที่เหมาะกับตัวเองในชาตินี้เท่านั้นแหละ
เพราะชาติหน้าก็ไม่รู้จะไปเกิดเป็นหอยแครงแมงกะพรุนที่ไหน
.................................

แต่นิสัยอย่างนรา ถึงไม่ชอบ แต่ถ้าต้องทำ ก็จะทำให้ดีที่สุด
เพราะงั้นทางมหาลัย ครอบครัว และที่รักก็ไม่ต้องกลัวว่านราจะไปทำตัวกเลวราชที่โน่นละ
สู้ตายอยู่แล้ว จะได้รีบกลับมาเมืองไทย
เมืองที่ใช้นายกฯ เปลืองที่สุดในโลกเร็วๆ

เข้าเรื่องดีกว่า

เมื่อวานกับวันนี้ นราขอลางานสองวันเพื่อไปติดต่อเอเจนท์ของมหาวิทยาลัยในอังกฤษที่นราจะสมัคร
ได้แก่ University of York, University of Warwick, University of Durham และ King's College London
แต่ละม. เอเจนท์ก็กระจายกันไปทั่วกรุง สี่ม. สี่แห่ง
นรากับเติ้ลที่มาเป็นเพื่อน ก็เลยได้ร่อนกันทั่วกรุงเหมือนเก็บป้ายแรลลี่

เดินทางไปทั่วเมืองอย่างนี้ ซื้อตั๋วที่ละใบไม่คุ้มแน่ค่ะ
ขอแนะนำให้ซื้อตั๋วบุฟเฟ่ต์สำหรับหนึ่งวันไปเลยดีกว่า ร้อยยี่สิบบาท
ไม่ต้องเสียเวลาเข้าแถวแลกเหรียญหลายรอบด้วย
จะไปไหนก็ได้ ไม่จำกัดเที่ยวและระยะทาง
เมื่อวานนราร่อนจากอ่อนนุชไปหมอชิต หมอชิตไปราชดำริ
ราชดำริไปสยาม แล้วจากสยามก็กลับอ่อนนุช
มัวแลกเหรียญหยอดตู้ ตะวันได้ลับฟ้าก่อนพอดี


ไปหาหลายเอเจนท์ค่ะ แต่ที่ขอแนะนำ ต้อง SELT Education Link
ที่ยูเนี่ยนมอลล์ ชั้นเอฟห้า ใกล้กับเซ็นทรัลลาดพร้าว
เค้าเป็นตัวแทนของมหาวิทยาลัยยอร์ก
ซึ่งอีกเอเจนท์หนึ่งที่เป็นตัวแทนของมหาวิทยาลัยเดอแรม ก็ดูแลอยู่เหมือนกัน
แต่นราก็เลือกจะถ่อมาหาที่นี่
เพราะ...หมีบริการแด...แหมบริการดี จริงๆ ไม่ได้โม้
ดูแลใกล้ชิดเหมือนเป็นลูกหลาน พูดเพราะ ให้ข้อมูลสำคัญโดยที่เราไม่ต้องขอเลย
ประทับใจตั้งแต่ตอนที่โทรไปหาครั้งแรกเลยแหละ

เกือบทั้งเช้าก็ร่อนไปร่อนมาตามที่บอก
เกือบบ่ายครึ่งโน่น ถึงเสร็จธุระ
ได้หนังสือคู่มือของยอร์กกับคิงส์คอลเลจมาอย่างละเล่ม หนักอ่ะ แต่ภาพสวย
กรอกเอกสารมากมาย นราให้จดหมายแนะนำสลับไปบ้างรึเปล่าก็ไม่รู้ ฮ่าาา

มาถึงมาบุญครองปุ๊บ ทั้งนราทั้งเติ้ลตรงเข้าฟูจิเลย ไม่ไหวแล้วหิวมาก
อารมณ์เหมือนผู้แสวงบุญที่เจอโรงเตี๊ยมในที่สุด

เติ้ลสั่งชุดเกี๊ยวซ่าราเม็ง ชุดประจำเขาหละ มาทีไรไม่เคยสั่งอย่างอื่นเลย
แต่มันก็คุ้มจริงๆ แหละ น้ำซุปเขาอร่อยมากค่ะ
วันนี้เครื่องเคียงเป็นเต้าหู้ปลาราดน้ำไรสักอย่างลื่นๆ ใส่เห็ดหอม


ของนราสั่งชุดสุกี้หมู
(ทั้งกล่องมีหมูสามชิ้น แหว่งๆ ด้วย)
กว่าจะนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ไข้หวัดหมูอู๊ดกำลังระบาด
มันก็ลงไปย่อยในท้องหมดแล้ว
ถึงเขาจะบอกว่า หวัดนี่มันไม่ติดจากการกินเนื้อหมูหรอก นราก็ผวาอยู่ดี
ก็ใครจะไปรู้ละ เชื้อไวรัสตัวจิ๊ดจิ้ว มองก็ไม่เห็น รู้เหรอว่ามันอยู่ตรงไหนบ้าง


พออาหารมาปุ๊บ ก็ก้มหน้าก้มตากินกันทั้งคู่
เงียบกริบ ไม่มีใครพูดกับใครเลย ขม้ำอย่างเดียว ฮ่าาา
รักเติ้ลตรงเนี้ยแหละ
ไม่บังคับให้เราออดอ้อน หยิบอาหารป้อน แบ่งใส่จาน
เหมือนนางเอกแม่ศรีเรือนช่องสามซักเท่าไหร่
(นัยว่าเสียเวลากิน)

อุ๊ย ใช่ เรื่องนี้ไม่พูดไม่ได้
กินข้าวเสร็จ ก็ไปดูหนังกันค่ะ
X-Men Origins: Wolverine
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
คุ้มร้อยยี่สิบอย่างแรงงงง
ให้ดูอีกก็ไม่เสียดายเงิน
ฮิวจ์ แจ็กแมน เท่สุดๆ กล้ามงี้เป็นมัดๆ แหมน่าจะกัดแขนเล่นเบาๆ
อยากกระซิบเบียดกายกระแซะ...เอ๊ะนี่มันพุ่มพวงนี่นา
เอาเป็นว่าเขาเท่ เขาล่ำ และตูดเขากลมกลึงขาวเนียนมาก
นี่ยังไม่นับกล้ามของไรอัน เรย์โนลด์ ที่ออกมาประมาณสิบนาทีแล้วก็หมดบทด้วยนะ
ฉากแอ็กชั่นสะใจ ฉากซึ้งสะเทือนอารมณ์ กล้ามอึ้ดๆ และตูดวูล์ฟเวอร์รีน
ทำให้ร้อยยี่สิบคุ้มค่าใดจะปานค่ะ ฮิ ฮิ ฮิ
(แต่เอ ของคนข้างๆ เราก็พอสูสีนะ ฮี่ ฮี่)

วันนี้ซื้อช็อกโกแล็ตมากล่องนึง
ช็อกโกแลตไส้เมลอน ถ่ายร่วมกับน้องโมเดลดาร์กสตอล์กเกอร์ส
เซียนโกะ, แซสควอทช์, และเจดาห์ โดห์มะ
สามคนนี้ไม่ได้ถ่ายตอนเอนทรี Models in Action ค่ะ
เดี๋ยวจะงอนซะก่อน


ข้างในมันเป็นแบบนี้


มันก็หอมดีนะ หอมกลิ่นเมลอน แต่ไม่อร่อยเท่าที่คิด
เสียดายตังนิดๆ แฮะ

และหลังจากที่นราได้รับคำแนะนำการรักษาสิวจากแนน
นราก็ไปตามหาผงโยคี แต่ไม่พบ
เลยเอาผงพิเศษตราร่มชูชีพมาแทนค่ะ
จากสูงสุดคืนสู่สามัญ
จากไปหาหมอ ฉีดยา กินยา ครั้งละหลายพัน ลดมาเหลือซองละสิบบาทอย่างที่เห็น


ใช้ดีไม่ดียังไง นราจะมาขยายผลวันหลังนะคะ
พรุ่งนี้ทำงานอีกแล้ว เฮ้อออ
ลืมไปแล้วนะเนี่ยว่าเราก็เป็นคนทำงานเหมือนกัน
........................................

เติ้ล
ขอบคุณนะจ๊ะที่ไปเป็นเพื่อนทั้งสองวัน ทนหิว ทนร้อน ทนเมื่อย
ขอโทษน้าที่ลืมคูปองแถมของแม็คโดนัลด์
โยเก้นฟรุตฟรีอร่อยมาก แง่บๆ
อย่ามัวแต่เล่นไอ้มดแดง คิดถึงเค้ามั่งนะ

แนนคะ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ แต่นราหาผงโยคีไม่ได้อ่ะ
ญี่ปุ่นเป็นไงบ้าง เรียนหนักไหม
รักษาสุขภาพนะคะ
แล้วก็อัพบล็อกไวๆ หน่อย รอนานแล้ว

หมูหวาน
ได้ข่าวว่าไข้หวัดหมูโจมตีเกาหลีแล้ว
ระวังหน่อยนะ
เดี๋ยวได้ของแถมนอกจากภาษาเกาหลีมาด้วยละยุ่งเลย
แต่นราคิดว่า นราซวยกว่า
เพราะเดือนมิถุนา นศ. จากเม็กซิโกจะมาดูงาน
กรูจะติดไหมเนี่ย?

วิมโป้
ขอบคุณค่ะที่หลง เอ๊ย ตั้งใจแวะเข้ามา
นราก็ไปดูเพจของปัดแล้วนะ แต่ไม่รู้มันทิ้งข้อความตรงไหน
แวะมาเยี่ยมนราอีกน้า

มุกกุ
โชคดีในการสอบค่ะ เสร็จแล้วรีพอัพบล็อกรายงานนะ
นราจะตามติดเลย

...................................
...รอผลไอ้แอ๊วต่อไปด้วยใจระทวย...

3 ความคิดเห็น:

  1. แนนกินอาหารญี่ปุ่นทุกวัน แต่ทุกวันนี้เห็นรูปอาหารญี่ปุ่นก
    ก็ยังอยากกินอยู่ค่ะ

    นราไปมหาลัยที่มันเจริญหน่อยก็ดีนะ
    จะได้มีงานพิเศษให้ทำอ่ะ อย่ามาอยู่มหาลัยแบบเมืองมหาวิทยาลัย
    เพราะว่าวันๆจะไม่มีอะไรให้นราทำเลย เหมือนแน วันๆนั่งอยู่แต่หน้าคอม
    เล่นเน็ต กลิ้ง ไปยูเมะทาวน์ เฮ้อๆๆๆ
    ไปหาแสงสีหน่อยก็ดีค่ะ

    ไม่อยากบอกว่าเพิ่งรู้ว่าพ่อหิว แจกมันคือวูฟเวอริน
    และไม่รู้ด้วยว่าหิว แจกมันหน้าตาเป็นไงก่อนที่เฮียจะมาเป็นพิธีกรออสก้าร์

    ตอบลบ
  2. หมูหวานเห็นอาหารญี่ปุ่นแล้วอยากกิน....
    ตอนนี้อยากกินอะไรก็ได้ที่มันไม่ใช่กิมจิ ฮ่าๆๆๆ
    ตอนนี้กินกิมจิจนหน้าจะเหมือนผักที่ใช้ดองกิมจิแล้ว กรั่กๆๆๆ

    เห็นนราเดินทางไปนู่นนี่แล้ว แอบเหนื่อยแทน - -"
    กว่าจะถ่อไปครบทุกที่ เป็นหวานกลับบ้านนอนแล้ว ฮ่าๆ

    เพื่อนหวานคนนึงยื่นใบสมัครไปที่วอรริคนะคะนรา
    เห็นบอกว่าที่นี่ดี ก็เลยสมัครไป....
    แต่เพื่อนบอกว่าหนุ่มที่วอร์ริคเนิร์ดนะ หึหึ

    เรื่องเรียนเมืองนอก...หวานถือว่ามันเป็นประสบการณ์ชีวิตอ่ะ
    มันอาจจะดีหรือว่าไม่ดี หวานว่ามันอยู่ที่ความคิดเรา
    อาทิตย์แรกที่หวานมาอยู่เกาหลี
    หวานแทบอยากจะบินกลับเมืองไทยให้มันรู้แล้วรู้รอด
    เพราะว่าปรับตัวไม่ทัน แล้วอะไรๆก็วุ่นไปหมด
    แต่ว่าพอปรับตัวได้ อะไรได้ มันก็มีความสุขดีนะคะนรา
    แต่เสียอย่างเดียวคือ เราไม่ได้เจอคนที่เรารักนานๆแค่นั้นเอง

    แต่ของอย่างงี้มันขวนขวายกันได้
    โทรหา หรือว่าส่องเว็บแคมก็เห็นกันได้แล้ว ตอนนี้น่ะ
    ถึงแม้ว่าจะกอดไม่ได้ก็ตาม - -"

    ข่าวเรื่องไข้หวัด หมู แล้วโรคนู่นนี่
    ทำเอาหวานไม่กล้ากินหมูที่นี่เหมือนกัน...เหอะๆๆ
    วันนี้จะไปซื้อหมูที่ซุปเปอร์ หวานยังซื้อไก่มาแทนเลยตอนนี้
    กำลังคิดว่า ถ้ามันติดไปนู่นนี่อีก
    หวานจะกลับเมืองไทยได้มั๊ย ฮ่าๆๆๆ

    ไม่ใช่โดนกักตัวเหมือนตอนที่โรคซาร์ระบาดหรอกนะ
    ถ้าเป็นอย่างงั้นก็เวรกรรมได้อีก เหอะๆ


    ป.ล.ขอให้ได้ไอ้แอ๊วตามทีต้องการนะคะ

    ตอบลบ
  3. ไม่ระบุชื่อ2 พฤษภาคม 2552 เวลา 17:35

    มาแล้วค่ะนรา
    คิดถึงนราจังเลย ไว้เดือนนี้ยังไงเราต้องนัดเพื่อนๆ มาเจอกันให้ได้เนอะ

    เรื่องไปเรียนนอก เข้าใจนะว่าต้องห่างบ้าน ห่างจากคนที่รักอ่ะ
    ตอนไปพูดจริงๆ มันก็เหงาแหละ (ในกรณีปัด คิดถึงหมูหยองกุนเชียงที่บ้าน)
    แต่ว่าการที่ได้พบกับประสบการณ์ใหม่ๆ สถานที่ใหม่ๆ ผู้คนใหม่ๆ มันก็สนุกดีนะคะ
    ปัดว่านะ วิธีที่ดีที่สุดคือ มองไปข้างหน้า มองสิ่งดีๆ ที่เราจะได้รับ ได้เจอ
    แล้วเราจะมีความสุขมากขึ้นเอง ^^
    เป็นกำลังใจให้ค่ะ

    วันที่ไปติดต่อเนี่ย นราขึ้นรถไฟฟ้าสนุกเลยสิเนี่ย อิอิ
    อ้อ ดอกเชอร์รี่น่ารัก กินได้มั้ยอ่ะ อยากกิน

    อ้อ ลุ้นคะแนนด้วยคน

    ปล.นราแวะบลอกปัดได้นะ ปัดเขียนวิธีเม้นท์ไว้ตรงส่วน profile ที่อยู่แถวๆ รูป user ปัดแล้วค่ะ

    ตอบลบ