ประมาณเดือนตุลาของปีที่แล้ว
นรามาถึงอังกฤษพร้อมกระเป๋าหนึ่งใบใหญ่ กับเป้ไนกี้ (ที่ที่นี่เรียกไนค์) ที่แม่ซื้อให้ตอนวันเกิดหนึ่งใบ
ตอนมาถึงในห้องโล่งๆไม่มีอะไรเลย ไม่มีแม้กระทั่งผ้าคลุมเตียงหรือหมอนมุ้งอะไรทั้งสิ้น
วันนี้ หลังจากเกือบหนึ่งปีผ่านไป
นราได้ซ่องสุมสมบัติบ้าไว้เป็นกุรุส
และต้องมาปวดขมองพยายามยัดมันทั้งหมดลงไปในกระเป๋าเดินทางใบเดิม
นรามาถึงอังกฤษพร้อมกระเป๋าหนึ่งใบใหญ่ กับเป้ไนกี้ (ที่ที่นี่เรียกไนค์) ที่แม่ซื้อให้ตอนวันเกิดหนึ่งใบ
ตอนมาถึงในห้องโล่งๆไม่มีอะไรเลย ไม่มีแม้กระทั่งผ้าคลุมเตียงหรือหมอนมุ้งอะไรทั้งสิ้น
วันนี้ หลังจากเกือบหนึ่งปีผ่านไป
นราได้ซ่องสุมสมบัติบ้าไว้เป็นกุรุส
และต้องมาปวดขมองพยายามยัดมันทั้งหมดลงไปในกระเป๋าเดินทางใบเดิม
พรมซกมกมาก คือนราไม่ได้ขี้เกียจ แต่อยากทิ้งอะไรไว้ให้แม่บ้านทำบ้าง เลยไม่ได้ดูดฝุ่นก่อนไปเห็นห้องเล็กๆอย่างนี้เก็บสองสามวันเห็นจะได้
อย่างที่บอกว่าข้าวของนั้นเหมือนเห็ดรา งอกรวดงอกเร็ว เก็บเท่าไหร่ก็ไม่หมด กว่าจะเก็บให้ดูโล่งขึ้นมาอย่างนี้ก็สติแทบเสีย หมุนไปหมุนมาในห้องเหมือนอีบ้า
ยังดีว่าตอนห้าโมง แซมที่เคยตรวจวิทยานิพนธ์ให้และตอนนี้กลายเป็นแฟนแย้ว มาช่วยเก็บข้าวเก็บของ ช่วยแบกช่วยลากมันลงไปข้างล่าง รอแท็กซี่มารับ
ชีวิตกว่าหนึ่งปี หดเหลือแค่นี้ในกระเป๋าเดินทางใบใหญ่หนึ่งใบ
กระเป๋าขึ้นเครื่องหนึ่งใบ
และเป้ไนกี้หนึ่งใบ
เงยหน้ามองหน้าต่างห้องแล้วใจหายนิดๆ
นึกถึงวันแรกที่เรามาถึง แล้วคิดว่ากรูจะแบกกระเป๋าหนักยี่สิบเจ็ดโลขึ้นไปถึงชั้นสามได้ยังไงวะ
มาวันนี้ต้องย้ายข้าวย้ายของ โบกมือลาห้องน้อยๆแต่ราคาไม่น้อยที่อยู่มาตั้งนานซะแล้ว
เศร้า
มาถึงบ้านแซม ขนกระเป๋าไปวางเรียบร้อย
นึกขึ้นได้ว่าลืมเก็บของในครัว เซ็งค่อด
ถั่วแช่แข็งทั้งถุง น้ำมันพืช เครื่องปรุง น้ำสลัด เต็มตู้เลย
ไม่รู้จะทำไง เพราะเข้าหอไม่ได้แล้วเนื่องจากฝากกุญแจเพื่อนไปคืนเรียบร้อย ก็เลยส่งแมสเสจไปทางเฟซบุก บอกเพื่อนคนบัลกาเรียว่าช่วยกินของในตู้ให้หน่อย มีไข่ด้วย ถ้าไม่กินมันจะเน่าเสียเปล่าๆ
วันพรุ่งนี้เช้า นรากะแซมจะไปลอนดอนกัน
เพราะแซมมีประชุมวิชาการที่ลอนดอนสกูลออฟอีโคโนมิกส์ นราก็คงไปแรดรอแถวๆนั้น
ดีเหมือนกันจะได้เจอเพื่อนสมัยเรียนมหาลัยที่ไปทำงานกับเรียนที่นั่นด้วย
จากลอนดอนเสร็จก็จะไปกลอสเตอร์ บ้านเกิดแซม
ยังไม่เคยไปเลย ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นยังไง
ปีใหม่ต้นปีที่ผ่านมา นราก็ไปลอนดอนมาแล้ว ฉายเดี่ยว
ไปสวนพฤกษศาสตร์ที่เก่าแก่ที่สุดในอังกฤษ สวนคิว
เสือกไปหน้าหนาว ไปก็เห็นแต่หิมะ แม่งไม่เห็นต้นห่าอะไรเลย
คราวนี้ว่าจะไปอีก ถึงจะเข้าฤดูใบไม้ร่วงแล้วก็เหอะมันต้องมีอะไรให้เราเห็นมากกว่าตอนหน้าหนาวแน่
จะกลับแล้วต้องเที่ยวให้มัน
ใจมุ่งมั่น แต่ตังไม่มี
เพราะงั้น แม่ค้าบ...
นรา หน้าตาชื่นบานกับข้าวฟรี
เป็ดมาแล้ว มาพร้อมพนักงานหนึ่งคน
