เดือนพฤษภาและมิถุนาที่ผ่านมา
ชีวิตมีความสุข สนุกสนาน เบิกบานหาใดเสมอเหมือน
ทุกวันไม่ทำอะไรนอกจากกิน นอน ดูชิงร้อยชิงล้านในยูทูป ดูซีรีส์เกาหลี เคโรโระ
วันนี้ ณ ขณะนี้ เดือนสิงหาคม
ถึงเวลาชำระหนี้ค้างจ่ายแล้ว
สม
.
วิทยานิพนธ์ค่ะ Dissertation พิมพ์ไปแสยงมือไป คำต้องห้ามจริงๆคำนี้
ได้ยินคนพูดถึงแล้วจะเกิดอาการมือเท้าเกร็ง ปากบิด ตากระตุกทันที
มันมารอตั้งนานแล้วแหละ เราไม่ทำเอง
โทษใครไม่ได้
ที่ผ่านมาก็อ่านบ้าง ค้นหนังสือมารวมๆไว้มั่ง
คือทำเหมือนขยัน เดินไปหอสมุด อุ้มกลับมาเต็มอ้อมแขน แล้วเอากลับมาตั้งไว้เป็นสิริมงคลที่หัวนอน ไม่ทำห่าอะไรกับมันเลย
ตอนนี้ผลัดวันประกันพรุ่งไม่ได้แล้ว เพราะเวลาน้อยลงทุกที
ภาพที่ท่านจะได้เห็นต่อไปนี้ เป็นภาพจริงจากสถานที่จริง ไม่ผ่านการตัดต่อ ตกแต่งใดๆทั้งสิ้น
เพื่อแสดงให้เห็นว่า คำคำเดียวอย่าง Dissertation ส่งผลต่อชีวิตคนได้มากแค่ไหน
เชิญทัศนา
.
เริ่มที่โต๊ะทำงานก่อน
ตอนนี้มันไม่ใช่แค่โต๊ะทำงานแล้ว แต่เป็นเหมือนห้องเช่าในตัว
เริ่มจากมุมซ้ายสุด
กระป๋องน้ำ ถ้วยชามอาหารที่เอาเข้ามากินในห้องแล้วยังไม่ได้เอาออกไปล้าง วางกองเป็นหอไอเฟล
บางถ้วยมีฟอซซิลเกาะติด น่าเก็บรักษาเป็นวัตถุโบราณของชาติมาก
พัดลม เปิดทิ้งไว้ตลอดเวลา มอเตอร์จะไหม้แล้วมั้ง
ตรงกลางเป็นกองหนังสือโน้ต เอกสาร ข้อมูลสรุปย่อ ทุกอย่างกองรวมกันเป็นตั้ง
เงยหน้าขึ้นมาก็เป็นโน้ตย่อ โน้ตเตือนความจำทั้งหลาย รวมทั้งพวกตัวอย่างงานเขียน กฎกติกามารยาทกอล์ฟทิปทั้งหลายทั้งปวงอยู่บนนั้นหมด
เรียกว่าหลอกหลอนแบบสเตอริโอเซอราวด์
ปิดท้ายด้วยคอมพิวเตอร์ตัวเดิม ที่ตอนนี้เป็นทั้งชีวิต เป็นทั้งวิญญาณไปแล้ว ใครก็ห้ามแตะคอมกรู หวงยิ่งกว่าปู่โสมเฝ้าทรัพย์อีก
ภาพต่อไปไม่อยากเปิดเผยเลยอายนะเนี่ย
แต่เอาเหอะ เพื่อให้ท่านผู้อ่านได้รู้ว่าชีวิตนักเรียนนอก (ชุ่ยๆ) มันเป็นยังไงมั่ง นราพร้อมพลีชีพค่ะ
คาดว่าหลังเอนทรี่นี้ออกไป คงหาผัวไม่ได้อีกเลยทั้งชีวิต
ผู้หญิงอะไร ชุ่ยชะมัด
.
ครั้งสุดท้ายที่พับผ้าห่มคลุมเตียงเรียบร้อย
คาดว่าน่าจะเมื่อสามร้อยปีก่อนคริสตศักราชที่แล้ว
ไม่ได้จัดเตียงนานมาก
โปรดสังเกตหัวเตียงก็เลอะเทอะพอกัน
คือติดนิสัยนอนอ่านหนังสือ ง่วงก็แว้บ เอื้อมมือข้ามหัวเอาหนังสือไปแปะไว้ตรงหัวเตียง ชนทั้งตุ๊กตา นาฬิกาอะไรระเนระนาดไปหมด
และเนื่องด้วยโต๊ะมันเต็มแล้ว อย่างที่เห็นเมื่อกี๊
ก็เลยไม่มีที่จะกินข้าว
เลยต้องมานั่งกินบนเตียงแทน
ห่อขาวๆที่เห็นอ่ะ คืออาหารที่สั่งมาค่ะ
ไม่มีเวลากระทั่งจะออกไปซื้อของสดมาตุน อาหารในตู้เย็นเกลี้ยงแล้ว เหลือผักสลัดเหี่ยวๆอยู่ห่อเดียว
ด้วยความที่เหนื่อยออกไปข้างนอกมา สัมภาษณ์เพื่อนบ้าง ให้เพื่อนสัมภาษณ์บ้าง ไปหอสมุดบ้าง
พอกลับมามันก็หมดแรง หมดอารมณ์
สะบัดรองเท้ากองๆไว้อย่างที่เห็นเนี่ย
ตีนก็มีอยู่สองตีน ไม่รู้จะมีรองเท้าเยอะอะไรนักหนา
อืม จะบรรยายความเหนื่อยยังไงดีนะเคยไหม ที่เหนื่อยกลับมาแล้วคิดว่าจะอาบน้ำกินข้าวก่อน แล้วทำงานนิดนึงแล้วค่อยนอน
แต่พอนั่งบนเตียงปุ๊บ เหมือนเตียงมันดูดพลังงานที่เหลืออยู่น้อยนิดของเราออกไปหมดเลยอ่ะ
ถึงเวลานั้นสิ่งเดียวที่ทำได้คือ ล้มตัวลงนอน เหมือนเวลาช้างล้ม
ไม่ต้องนับ 1 2 3 TKO น็อกเอ๊าท์ในเวลาไม่ถึงนาที
.
สภาพร่างกาย อย่าเห็นจะดีกว่า
อ้วนอีกแล้ว
เพราะเหนื่อยเกินกว่าจะหอบสังขารไปว่ายน้ำ
ไม่ออกกำลังกาย แต่กินเท่าเดิม มันจะไปเหลืออะไร ก็เบอะอะดิ
ออกรอบๆเอวเหมือนห่วงยาง อึดอัดมาก เวลาเอี้ยวตัวอะไรก็รู้สึกได้ว่ารอบตัวเรามีชั้นมันหมูหนาๆพอกอยู่
นอกจากนี้ก็มีสภาพสิวขึ้น ยิ่งเฉพาะพอใกล้ช่วงนั้นของเดือนจะระเบิดเหมือนสนามรบเวียดนาม
โทรมค่ะ ข้อมือก็มีปัญหา
อาจจะเพราะคอมมันตั้งไม่ได้มุมที่ถูกต้อง เวลาพิมพ์แล้วฝืนข้อมือ
โอ้เอ๋ย กว่าจะได้ปริญญาโทนี่เราต้องแลกด้วยอะไรมั่งเนี่ย
เหนื่อยจังเลยยย
นราาาา ไม่ได้แวะมานานเลย
ตอบลบดีใจนรามาแทกในโน้ตเฟซบุคด้วย
นราสู้ๆนะ อีกอึดใจเดียว เราเอาใจช่วยจ้า
แฟนได/Stalker รายงานตัวเม้นคนแรกทำสถิติ
ตอบลบเห็นปั่นงานแล้วก็ขำปนเห็นใจ สู้ๆ เห็นทำงานวุ่นๆวันนี้เลยขอแอบทิ้ง tips ไว้ให้นรานิดนึง
คำแนะนำแรกจากสตรีที่เคยเสียจริตระหว่างทำ Dissertation ป.โทมาแล้วคือ "อย่าลืมแบคอัพงานบ่อยๆและเก็บไว้หลายๆที่"
คอมพิวเตอร์สุดภักดีชอบแผลงฤทธิ์แสดงความเป็นใหญ่เวลารีบๆนี่ล่ะ เพื่อนมดเคยคอมค้างหลังจากพิมพ์ Lit review เสร็จแบบว่ากำลังจะเซฟแต่ไม่ทัน จิตหลุดไปหลายวันเลย
ที่เคยทำคือเซฟไว้ใน Ext harddrive, ส่งอีเมลอัพเดทหาตัวเองทุกวัน (ที่เขียนเพิ่ม)และก็ใส่แผ่นดีวีดีแบบไรท์ซ้ำๆได้อะค่ะ เพราะ Harddrive อย่่างเดียวก็ไม่แน่ใจว่ามันจะเฮี้ยนหรือเปล่า แผ่นแม่เหล็กข้างในตกร่องมันก็ไม่อ่านงานเราแล้วอะ
เรื่องที่สองคือ อย่าลืม organise โน้ตไว้ดีๆว่าเราไปเอาข้อความไหนมาจากตรงไหนแน่ เวลา Advisor สั่งรื้อสั่งแก้ตรงไหนจะได้ไปตามได้เร็วค่ะ
มดเคยประสาทเสียกับการนั่งงมเข็มในมหาสมุทร ตามหาสามประโยคจากกองหนังสือ Ref ตั้งเท่าเขาพระสุเมรุ เสียเวลาโคตรๆ
พอละเม้นนี้ ยาวเกินเดี๋ยวคนนึกว่าเป็น Blog ซ้อน Blog ^^
อ่านเอ็นทรีนี้แล้ว มะแอ้อยากบินไปจัดข้าวของให้อุ้ยจัง ภาพที่เห็นก็ชินตานะ แต่ขอชมว่า หนูใจถึงมากจ้ะที่เปิดเผยตัวตน (อย่างอาย ๆ)
ตอบลบ********
มะแอ้เข้าใจถึงความรู้สึกของความเหนื่อย จะบอกว่าไม่แปลกหรอกที่อุ้ยเป็นงั้น เพราะมะแอ้ก็เป็นมาก่อนแล้ว บางทีตั้งใจคิดไว้จะทำอะไรหลายอย่าง แต่พอหลังแตะที่นอนเท่านั้น เหมือนโดนสูบทุกอย่างลงที่เตียงนอนเข้าสู่ภวังค์ทันที ตื่นอีกทีบอกตัวเองว่า ไม่น่านอนเลยตรู...
********
มะแอ้ส่งกำลังใจมาให้นะ สู้ สู้ นี่ก็ใกล้เส้นชัยเข้าไปทุกทีแล้ว อดทนอีกนิดนึง แต่ไม่ต้องถึงขั้นทนอดนะจ๊ะ ... อยากเห็นรูปคนอ้วนจัง ส่งมาให้ดูหน่อยจิ
********
Devil วันนี้จะทำให้ Deserve สิ่งคุ้มค่าในวันหน้า มะแอ้เอาใจช่วยจร้า