I'm Exploring York at the Now!

เมื่อวานเข้าเมือง (อีกแล้ว) ค่ะ เพราะต้องซื้อพวกรองเท้าและเสื้อโค้ทไว้ใส่ให้พอดีกับอากาศที่หนาวขึ้นเรื่อยๆ นราไปกับกลุ่มสาวๆ มีเทาสาวเวียดนามที่มาจากนอร์เวย์ คีซ็อคจากสิงคโปร แฮนนาห์จากไอโอวา อเมริกา และนาร่า จากไทยแลนด์ อิอิ นัดเจอกันที่ป้ายรถเมล์ตอนสิบเอ็ดโมง รถเมล์สายสี่จะวิ่งตรงจากมหาลัยเข้าเมืองไปจอดที่คลิฟฟอร์ดสตรีท จำทางไว้ดีๆ ขากลับจะได้หาทางมาขึ้นรถกลับบ้านได้ถูก ค่าตั๋วแบบไปกลับ 2.50 ปอนด์ค่ะ แพงจนขนหัวลุก

.................

ทั้งๆที่เป็นวันอาทิตย์แท้ๆ วันนี้คนกลับพลุกพล่านเต็มไปหมด คนที่นี่เดินกันแบบไม่กลัวรถ ลงไปเปะปะเต็มถนน รถมาก็หลบที เออดีแฮะ เป็นเมืองไทยนี่ป่านนี้บรรพบุรุษนอนกระสับกระส่ายอยู่ในหลุมแน่ๆ แฟชั่นตอนนี้ก็จะเป็นเสื้อโค้ทกับผ้าพันคอซะส่วนใหญ่ สาวๆมักใส่เลกกิ้งสีดำไม่ก็แบบมีลายๆคู่กับบู้ท วันนี้เมฆครึ้มเหมือนเคย ลมพัดมาแรงๆทีนี่ยืนแทบไม่ไหว หนาววว

กำลังคิดว่าอีกสักหน่อย ถ้าคล่องทางแล้วเมื่อไหร่ ก็อยากจะมาเดินเตร็ดเตร่เองตัวคนเดียวเหมือนกันนะ นราเข้าเมืองมาสามครั้ง มาซื้อของใช้เป็นส่วนใหญ่ ตอนที่เขาพาเด็กเข้าใหม่มาชมเมือง ชมยอร์กมินสเตอร์ มันก็สวยดีนะ แต่เราไม่รู้ประวัติอะไรของสถานที่นี้เลย รู้สึกเหมือนไก่ได้พลอย หัวล้านได้หวี หมีได้มะพร้าว (?) เพราะถึงดูไปก็ไม่ซาบซึ้งเท่าที่ควร เพราะไม่รู้ความสำคัญของมันนั่นเอง ไว้วันหลังจะมาหาเรื่องหลงทางแถวนี้แล้วกัน วันก่อนเจอร้านอาหารไทยด้วย ผัดไทยจานละห้าปอนด์ครึ่งแน่ะ

.....................

ตรงนี้เรียกว่าเซนต์เฮเลนสแควร์ค่ะ เป็นตึกเก่าๆสวยดีนะ มีเก้าอี้ให้คนมานั่งพัก บางทีก็มีคนมาแสดงอะไรให้ดูแถวนั้นด้วย

ส่วนนี่เป็นร้านชาที่ดังที่สุดในยอร์ก (เขาว่างั้นนะ) ร้านเบ็ตตี้ ขายพวกน้ำชา ขนมทานคู่กัน เพสทรี่ อะไรที่มันดูผู้ดีๆเทือกนั้นน่ะ มีคนบอกว่ามายอร์กแล้วต้องมากินที่นี่ ไม่งั้นเหมือนมาไม่ถึง นรายังไม่ได้ลองหรอกนะ เพราะวันที่เข้าเมืองมากับกลุ่มเพื่อนคนไทย นราหิวมากกก แค่น้ำชากับขนมทาครีมน่ะเอาไม่อยู่หรอก เลยไปกินร้านบุฟเฟต์จีนชื่อ Jumbo แทน จำได้ว่ามีพวกข้าวผัด แกงกะหรี่ไก่ เกี๊ยว บะหมี่ผัด อะไรทำนองนี้ เสียดายต้องรีบไปเปิดบัญชีธนาคารที่ลอยด์ส เลยอดกินไอติมรสพีชเลย ว้า

ดูคิวคนรอเข้าร้านสิ ย้อยออกมาข้างนอกเลย

เดินกันไกลเหมือนกัน วนๆไปมา เข้าร้านเดิมบ้างร้านใหม่บ้าง อยากจะบอกว่าผู้หญิงที่นี่ใส่รองเท้าส้นสูงเหมือนเดินบนตึกใบหยก โคตร พ. โคตร ม. สูง พื้นหน้ารองเท้านี่สักนิ้วนึงได้ ส่วนตัวส้นเป็นส้นเข็ม แถมสูงสี่ห้านิ้วขึ้นไปทั้งสิ้น เห็นหล่อนๆเดินกันแล้วเวทนา โยกๆ เยกๆ น่องงี้ปูดเป็นลูก ที่แปลกใจอีกอย่างคือ คนที่นี่ทำของในห้างในร้านหล่นแล้วไม่เก็บ ปล่อยทิ้งไว้กะพื้นอย่างนั้นแหละ ยิ่งร้านรองเท้า ตรงที่คนนั่งลองรองเท้ากันนี่มีวางไว้เกลื่อนเหมือนของจะทิ้ง หรือที่นี่เขาถือว่าเป็นหน้าที่ของพนักงานก็ไม่รู้ที่ต้องคอยเก็บ
.....................
เดินไปเดินมา เจอร้านนี้เข้า
ฮ้อมมมม หอมมมม
นราก็บอกตัวเองนะว่า ไม่นะไม่ สัปดาห์นี้เราใช้เงินเยอะแล้ว แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้แก่แรงมารอยู่ดี ฮือ โดนไปอีกแล้ว 1.60 ปอนด์ ต้องเข้าใจนรานะ ลองนึกดูว่าเดินลากขาไปทั่วเมืองมาพักใหญ่ๆ ข้าวเช้าก็กินแค่ซีเรียลเห่ยๆ แล้วพอมาเจอร้านเล็กๆ มีโต๊ะและเก้าอี้จัดเป็นชุดตั้งไว้หน้าร้าน บนโต๊ะมีกระเช้าดอกแพนซีสีม่วงกำลังบานใต้เงาร่มสีเขียว แถมยังมีเสียงฉู่ๆ ฉ่าๆ ของอาหารทอดที่มาพร้อมกลิ่นหอมฉุยในอากาศเย็นๆ
โปรดเข้าใจข้าน้อยด้วยยย

นราสั่ง Chips and Cheese นึกว่าคงเหมือนชีสซีฟรายด์ของแมคฯ
โอ้ อะไรกันวะเนี่ย ภูเขาลูกนี้มันคืออะไร
กินเสร็จเส้นเลือดในสมองต้องระเบิดแน่ๆ
(แต่ก็อาหย่อยนะ กินร้อนๆ)

ก่อนกลับ หิ้วของพะรุงพะรังผ่านจตุรัส เห็นเค้ากำลังแสดง Street Performance อยู่ อากาศหนาวจะตาย อีตานี่มาแก้ท่อนบนแล้วเอาโซ่ล่ามตัวเองไว้กับบันได ประมาณว่าจะร่อนหมวกด้วยเท้าแล้วเอาหัวรับ ฝรั่งนี่ก็ร่วมมือดีนะ เขาบอกให้เฮก็เฮ เหอะๆ แอบขำเล็กน้อย

พอกลับหอมา เพิ่งรู้ว่าวันนี้ทั้งวันเขามีมีตติ้งกันในหอ เวร พลาดเลย ส่วนตอนเย็นมีประชุมรวมของชาวหอแวนเบรอห์ นราก็ได้แต่โด่เด่เด๋อด๋าไปหอประชุมตอนเย็นคนเดียว โชคดีเจอฝรั่งใจดี พาไปส่งกลุ่มให้ คนเป็นร้อยๆอะ ไม่น่าเชื่อ ไปฟังเขาพูดเรื่องการอยู่ร่วมกันและเรื่องระวังฟืนไฟเสร็จก็ไปบาร์ของแวนเบรอห์ คนอื่นเขาดริงก์กัน แต่นราเป็นกุลสตรีเลยไม่ดริงค์ค่ะ แต่กระนั้นเสียงคนคุยกันดังขรมกับกลิ่นแอลกอฮอล์หึ่งๆก็ทำเอานรามึน กลับห้องมาก็สลบเหมือดทันที นั่นแปลว่าไม่ได้อาบน้ำอีกแล้ว ฮ่า ฮ่า
....................

ไหนมาดูของที่นราซื้อมากันเต๊อะ

เสื้อโค้ท จาก H&M ตัวละสี่สิบปอนด์ ใส่แล้วอุ่นกว่าแจ๊กเก็ตหน่อย

รองเท้าคัทชูเผื่อไว้สำหรับพรีเซนต์งานหรืออะไรที่เป็นทางการ คู่ละยี่สิบปอนด์ แพงอิ๊บอ๋าย แต่ก็ยังดีที่มันมีไซส์สำหรับมนุษย์ตีนช้างอย่างเรา เหอะๆ สรุปว่าที่นี่นราใส่เบอร์แปดค่ะ แล้วก็ซื้อบู๊ทมาด้วย ตอนแรกกะจะซื้อแบบสั้น แต่นึกได้ว่าตัวเองเป็นตะคริวที่น่องง่ายมาก เลยซื้อแบบยาวตามที่มุกกู้แนะนำเลย คู่นี้ใช้บัตรนักเรียนลดจากสามสิบเหลือยี่สิบเจ็ดปอนด์

นอกจากนี้ยังได้แก้วมาสองใบ หม้อใบนึงในราคาปอนด์เดียว แล้วก็รองเท้าผ้าใบใส่สบายๆอีกคู่ ขากลับรู้สึกเบาสบายอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนยังไงก็ไม่รู้ หมายถึงกระเป๋าเงินอะนะ

.................

ส่วนนี้เปิดเทอมวันแรกค่ะ ตอนสิบโมงไปพบปะอาจารย์ที่ปรึกษาในชั้นเรียน กว่าจะหาห้องเจอเกือบสายแน่ะ โปรแกรมของนรามีเรียนทั้งหมดสิบหกคนค่ะ เหอะๆ จุ๋มจิ๋มดีเนอะ มีนราเป็นไทยหนึ่งคน ไต้หวันสอง หนุ่มอังกฤษเพียงหนึ่งเดียวหนึ่งคน เกาหลีหนึ่ง แขกสอง ที่เหลือเป็นจีนหมดเลย วันนี้ยังไม่มีไรมาก เขาแค่อธิบายคร่าวๆเกี่ยวกับการเรียนและการส่งงาน แค่นี้ก็เครียดแล้ว ฟังดูยุ่งยากชะมัดเลย

เรียนเสร็จออกมาเห็นป้ายว่าวันนี้เขามีขายต้นไม้ เลยเดินไปดูหน่อย กำลังอยากได้สักต้นพอดี

ดูๆไปก็ไม่มีอะไรเท่าไหร่ เป็นต้นไม้ที่มีขายในจตุจักรทั้งนั้นแหละ โหระพาบ้านเราขึ้นแบบเกลื่อนกลาด ที่นี่ขายเม็ดซองละสี่ปอนด์ นราอยากได้ต้นไม้สวยๆสักต้นไว้ในห้อง เพราะรู้สึกห้องมันชืดๆไม่มีชีวิตชีวาเอาซะเลย ตอนแรกกะจะซื้อเถาไอวี แต่ไปๆมาๆก็ซื้อซิคลาเมนสีชมพูเข้มมาแทน

เป็นดอกไม้ที่ตลกดี บานแล้วกลับตวัดกลับไปข้างหลัง

นราชอบชื่อมันด้วยแหละ เก๋ดี เอามาตั้งไว้หัวเตียง ค่อยดูสดชื่นขึ้นหน่อย เดี๋ยวเรามาคอยดูกันว่าเขาจะอยู่ได้นานแค่ไหน

จริงๆตั้งใจว่าจะซักผ้าวันนี้แหละ แต่พอรู้จากเพื่อนว่าค่าซักน่ะสองปอนด์ ส่วนค่าอบแห้งอีกหนึ่งปอนด์ นราเลยเปลี่ยนใจ เอาเป็นว่าซักเดือนละหนแล้วกัน แพงมหาประลัยเลยแม่เอ๊ย

..................

เอาหน้ามาให้ดูก่อนไป เพราะมีใครเขาคิดถึงเราแหละ เฮะเฮ่ๆ

ดูแล้วอย่าร้องไห้ละจ๊ะ เดี๋ยวทำงานไม่ได้นะ

.................

มุกคะ

ซื้อบู๊ทยาวตามคำแนะนำของมุกแล้วนะคะ ไม่สวยมาก แต่พอทน ก็งบมันจำกัดอ่ะ ส่วนเรื่องอ้วน นราทำใจแล้วล่ะค่ะมุก ของกินแต่ละอย่างไม่เข้าชีสก็เข้าเนย ท้องไส้นราทำงานไม่ปกติเลยตั้งกะมาเนี่ย ปุ๋งๆตลอด อุ๊ยตาย ขออภัยนะคะถ้าทานข้าวอยู่

แนนโกะ

มันคือโบสถ์อะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน ไปเดินดูไม่รู้ประวัติเขาสักอย่าง เป็นนักท่องเที่ยวที่แย่มากๆ เดี๋ยวจะไปหาความรู้ใส่ตัวเดี๋ยวนี้ค่ะ

Lovely Strawberry ตาย้อยๆ

พยายามจะกินแต่ผลไม้ แต่ของทอดมันน่ากินนี่นา ก็จะพยายามไม่กินให้อ้วนนะ โชคดีว่าอยู่นี่เดินเยอะเลยพอช่วยได้บ้าง ส่วนน้ำท่วม หวังว่าคงไม่ไปถึงบ้านนะคะ ไม่งั้นแย่เลย

ใบตอง

นราไม่กินสลัดอะจิ ทุกวันนี้กินได้แต่ผลไม้ หนมปัง ซีเรียล วันก่อนโดนหลอกให้ซื้อแฮมเบอร์เกอร์นรกชิ้นละสองปอนด์ยี่สิบ ไม่อร่อยแถมแพง อยากเอาไปปาให้เป็ดกินแต่กลัวเขาด่า เลยทิ้งไป ปล.นึกภาพตอนใบตองหกล้มแล้วฮากระจาย ถึงเราจะไม่เคยเห็นหน้ากันก็เหอะ ฮ่าๆ