A Day with False Alarm, Dang!

เมื่อคืนนี้ฝนตก ตอนเช้าอากาศก็เลยหนาวมากๆ

ฝนที่นี่ตกเป็นละอองฝอยๆ นราว่าอันที่จริงฝนแบบเป็นเม็ดๆก็คงมีที่นี่เหมือนกัน แต่ยังไม่เจอ ตั้งแต่มานี่เจอฝนตกแค่สองครั้งเท่านั้นเอง

เมื่อเช้า กำลังจะอาบน้ำเตรียมตัวไปเรียนตอนสิบโมง

กำลังจะถูสบู่เลย มีเสียงคนมาเคาะประตู ปั้งๆๆๆ แบบร้อนรนมาก นราก็ชะงัก ไม่แน่ใจว่ามันเคาะห้องเรารึเปล่า สักพักนึงต่อมา ชัดเลย ปั้งๆๆๆ บนประตูห้องน้ำ แล้วก็มีเสียง "เอ็กสฺคิวมีๆๆ" เสียงรนๆ

นราก็คิด เฮ้ย นี่มันในห้องกรูนี่หว่า ทำไมมีคนมาเคาะประตูส้วมด้วย นี่กรูใช้ห้องน้ำสาธารณะอยู่หรอ ตั้งสติได้แล้วก็รีบห่อตัวเองด้วยผ้าขนหนูแล้วแง้มหน้าออกไปดู เจออาเจ๊สองคนใส่เสื้อมหาลัยเหมือนเป็นเจ้าหน้าที่ มิน่าเลยมีการ์ดใบที่ไขประตูได้ทุกห้องในตึก คนนึงบอกว่าเดี๋ยวจะมีซ้อมหนีไฟนะ อีกเดี๋ยวสัญญาณเตือนภัยจะดัง ให้รีบลงไปข้างล่างด้วย

โอ๊ย นราก็ตกใจดิ น้ำเนิ้มไม่ต้องอาบกันละ คว้าเสื้อผ้าชุดเดิมมาใส่ คว้ากระเป๋ากับพาสปอร์ตได้ก็เฟี้ยวลงไปข้างล่างเลย ปรากฏว่าไงทายซิ ฮิ ฮิ เค้าซ้อมตึกดีกับเอฟหละ ไม่ใช่ตึกเอที่นราอยู่

ฟายยยยยย

แค้นชิบเป๋ง

ทั้งวันเลยจิตวิตก ไม่กล้าเข้าไปอาบน้ำอีก กลัวสัญญาณไฟมันดัง

รู้สึกเหมือนตอนที่เขามาเรียกเนี่ย เขาเปิดประตูห้องน้ำด้วยนะ ดีที่ตรงฝักบัวมันมีม่าน ถ้ากำลังนั่งจุมปุ๊กอยู่บนโถส้วมอยู่จะเป็นไงไม่อยากนึกเลย

...................

ไหนๆก็ออกมาแล้ว เลยขี้เกียจกลับเข้าไป เลยเดินเลยไปห้องเรียนซะเลย

ต้นหญ้าธรรมดาๆก็สวยได้น้อ

ตอนนี้นรากำลังอยู่ในช่วงจิตตกคิดถึงบ้านขั้นที่สอง
สัปดาห์แรกนี่ไม่ค่อยคิดมาก มีโน่นนี่ให้ทำเยอะ
ตอนนี้เริ่มเข้าเรียนแล้ว เจอระบบการเรียนของที่นี่เข้าไปแล้วงง มึน ไม่รู้จะเริ่มอะไรตรงไหนดี ในห้องฟังอาจารย์พูดก็รู้เรื่องไม่ถึงเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ เขาพูดเรื่องอะไรมาก็รู้มั่งไม่รู้มั่ง เคว้งคว้างสุดๆ แถมยังมีระบบส่งงานทางเน็ท มีหน้าเว็บไซต์อะไรไม่รู้เยอะแยะมากมาย เครียดฮ่ะ รู้สึกเหมือนตัวอยู่คนเดียว เพื่อนๆเจอกันก็ไม่นาน กลับเข้าห้องมาก็เหงาเหมือนเดิม ตอนนี้เห็นอะไรก็คิดถึงบ้าน คิดถึงแฟนได้ทั้งนั้น เมื่อวานดูการ์ตูน The Lion King 1 1/2 ในยูถูป ฮามากแนะนำให้ไปหาดู เป็นเรื่องของทีโมนกับพุมบ้าก่อนจะมาเจอซิมบ้า ดูๆไปก็ตลกอยู่หรอก พอถึงตอนนึงที่ทีโมนมันจะเดินทางจากบ้าน แม่มันก็มากอด มาลูบหัว ไม่อยากให้ไปแต่ก็ต้องไป เท่านั้นแหละเลิกฮา ร้องไห้ซะแทน
................

ที่ยอร์กนี่ ช่วงสัปดาห์แรกเขามีกิจกรรมอะไรเยอะเหมือนกันนะ แต่นราว่าระบบการกระจายข่าวกับการจัดการอะไรของเขามันงงๆ ไม่ชัดเจน ไม่เป็นระบบเท่าไหร่ วันแรกที่มาก็วุ่นวายกับเรื่องจอดรถบัสส่งนศ.ลง ทำให้นราต้องเดินลากกระเป๋าขึ้นเนินจนมือแหกตามที่แจ้งไปก่อนหน้า วันก่อนนั้นเห็นบอกว่ามีปฐมนิเทศนศ.ต่างชาติ เราก็ไป อ่ะ ไปถึงดันกลายเป็นเหมือนอบรมการศึกษาต่อต่างประเทศซะงั้น เสียเวลามากๆ ไม่ได้เกี่ยวไรกับเราเลย คือเขายกเลิกกิจกรรมอะไรก็ไม่มีติดป้ายบอกน่ะ ให้เราไปนั่งรอเสียเวลาเปล่าๆปลี้ๆ อย่างอันนี้เขาเรียกว่า Open Mic Night มีหนุ่มฝรั่งมาเล่นกีตาร์ ร้องเพลง แต่ใครอยากร้องอยากเล่นจะขึ้นมาเล่นมั่งก็ได้

สองเฮียนี่ เล่นจบเพลงนึงก็ซดเบียร์โฮกนึง เหอะๆ ขาดไม่ได้เลยใช่ไหมเนี่ย
อันที่จริงไปนี่กะจะไปดูงาน Comedy Night แต่มันยกเลิกแล้วไม่บอกเรา เลยได้ดูอันนี้แทน แต่ก็โอเค ใช้ได้เลย นี่เขากำลังเล่นเพลงที่แต่งเองโดยมีเพื่อนอีกคนมาแจมแซ็กโซโฟน เพราะมากเลย คิดถึงเอิร์ธ อือ...คิดถึงบ้านอีกแย้ว...
......................

มาดูหอสมุดของที่นี่กันเถอะ
ที่นี่รู้สึกมีหลายหอสมุดนะ แต่ที่ใหญ่แล้วก็มีหนังสือเยอะที่สุดชื่อเจบีมอร์เรลค่ะ วันก่อนเขาพาไปเดินดูรอบๆ หนังสือเยอะ เยอะมากๆ แค่ชั้นวรรณคดีก็กินไปแล้วครึ่งชั้น ตอนนี้เขากำลังทำการปรับปรุงอยู่ ก็เลยมีชั้นว่างๆ กับพื้นที่ที่เข้าไม่ได้เยอะแยะเลย ที่สำคัญคือ หนังสือพวกนี้มันย้ายที่ได้ เพราะเขาจะย้ายไปเรื่อยๆตามการปรับปรุงหอสมุด ต้องคอยเช็กเอาว่าหนังสือที่เราอยากได้มันอยู่ที่ไหนแล้ว เหอะๆ อย่างกับตอนนี้ชีวิตนรายังยุ่งไม่พองั้นแหละ
ชั้นตรงนี้เป็นชั้น Education แปลว่าอีกสักหน่อยนราจะมานั่งสติแตกอยู่แถวนี้แหละ

มีใครรู้จักวรรณคดีเรื่อง Antigone-แอนทิโกนี มั่งไหมคะ?
นราจำได้ว่ามันคือวรรณคดีกรีกที่เคยเรียนตอนปีสอง เรียนสั้นๆไม่ได้อ่านหมด เขียนโดยโสโฟคลีส ที่เราเรียนมันแปลเป็นภาษาอังกฤษแล้ว ดังนั้นนราก็เลยช็อกตะลึงตึ่งตึ่งเมื่อเจอที่นี่เล่มนึง เขียนเป็นภาษากรีกทั้งเล่ม ปกเก่าๆ ตัวพิมพ์โย้ๆเลอะๆ! โอ้ช่างยิ่งใหญ่เหลือเกินหอสมุดที่นี่
..................
มีที่กว้างๆ บนชั้นสองให้นศ.มานั่งอ่านหนังสือเงียบๆด้วย


ช่วงนี้ไม่ค่อยมีอะไรค่ะ นอกจากงุนงงกับตารางเรียนแล้วก็คงมีแต่เรื่องคิดถึงบ้าน อยากกลับบ้าน พูดมากเดี๋ยวคนเบื่อบล็อกเอา เอาเรื่องคนแถวนี้มาเม้าดีกว่า อิอิอิ
เรื่องของเรื่องก็คือ เพื่อนร่วมหอคนหนึ่งของนราเนี่ย ขอเรียกว่าเจ๊เอ็มแล้วกัน แกทำให้นราอึดอัดกับการเข้าครัวมากๆ เขามาหลังนราไม่กี่วัน อยู่ห้องเยื้องๆกัน
เขาก็เป็นมิตรดีนะ แต่ปัญหาคือ เจ๊เป็นพวกบ้าความสะอาด วันแรกที่มาเจ๊แกทำความสะอาดครัวทั้งครัว ล้างตู้เย็น เช็ดตู้ หม้อไหจานชามใครวางไว้เจ๊ล้างหมด เสร็จแล้วเจ๊ก็แปะโน้ตไว้หน้าตู้เย็นประมาณว่า เราควรช่วยกันรักษาความสะอาดนะ เป็นการแสดงความเคารพต่อเพื่อนๆและคนที่กำลังจะมา บลาบลาบลา นราดวงซวยเจอเจ๊คนแรก เจ๊บอกว่า เจ๊เป็นยิวนะ เลยอยากจะทำให้ครัวสะอาดไว้ นราก็เข้าใจว่ามันคงเป็นกฎทางศาสนาของเขา แต่ว่า แต่ว่า...มันไม่มากไปหน่อยเหรอ
...................
เย็นนี้ก็เพิ่งเจอ นราหอบหม้อไหไปครัว กะจะต้มมาม่าแล้วก็ทอดไข่กิน เปิดประตูเข้าไปเจอเต็มๆ เบรกไม่ทัน ทักทายกันแค่เฮลโหลเท่านั้นแหละ เจ๊เริ่มเลย
"เออ ยู ยูรู้มั้ยว่าเค้ามาเก็บขยะบ้างรึเปล่า"
แล้วเจ๊ก็ชี้ไปทางถุงแยกขยะ ที่เขาแยกขวดพลาสติก ขวดแก้ว แล้วก็พวกกล่องกระดาษวางไว้ มันก็พูนๆกองๆกันอ่ะนะ
"เนี่ย ตั้งแต่ไอมายังไม่เห็นใครมาเก็บขยะตรงนี้ไปเลย มันดูไม่ดีเลยนะเนี่ยรู้มั้ย เนี่ยเดี๋ยวไอต้องร้องเรียนหน่อยแล้วละ สงสัยต้องบอกใครสักคนละ"
โอ๊ยยยย เจ๊ เจ๊จะทำกับข้าวก็ทำไป เจ๊ไปทำตรงมุมขยะเหรอออ มันไม่ได้เหม็นไม่ได้ใหญ่จนล้นทะลักอะไรมากมายด้วย ไม่ไหวแล้ว คราวหลังเจอเจ๊เอ็มนี่นราจะไม่เข้าครัวเลยให้ตาย วันนี้เลยต้มแค่มาม่าแล้วลี้ภัยกลับเข้าห้องทันที
ฮ่า นินทาคนแล้วสบายใจ
................
คิดถึงทุกคนมากๆนะคะ
ทุกคนเลย
ขอบคุณมากที่คอยให้กำลังใจเสมอ
ไปทำการบ้านล่ะ วิ้ววว