Happy Birthday to Me and Mom

วันนี้สุขสันต์วันเกิดของนราและแม่ 29 พ.ย.

ปกติจะไปฉลองพร้อมกัน ด้วยกันตลอด เพราะเกิดวันเดียวกันเลยประหยัดไม่ต้องไปหลายรอบ ปีนี้นรามานั่งพุงหลามอยู่อังกฤษก็เลยเหงาๆ อดไปฉลองกินซิสเลอร์กับครอบครัวเลย

วันเกิดฝนเสือกตกอีก อากาศอึมครึมตั้งแต่เช้า ตอนเช้านราก็คุยกับคุณหมูอู๊ดอี๊ด ขอบคุณนะจ๊าสำหรับคำอวยพร บ่ายๆนราก็ออนเอ็มรอที่บ้านกลับมาจากกินข้าววันเกิด แล้วก็เปิดกล้องคุยเอ็มเอสเอ็น ระหว่างคุยน้องสาวก็อบเค้กบราวนี่ไปด้วย สลับกับอุ้มแมวมาโชว์แล้วให้ทายว่าเป็นใคร ก่อนจะเอาเค้กมาเซอร์ไพรส์เรา แต๊แน

นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เป่าเค้กออนไลน์ข้ามประเทศกับแม่ค่ะ

เป่าเสร็จก็ร้องห่มร้องไห้กันตามระเบียบ นราเหงาอ่ะ อยากกลับบ้านมากๆ

วันเกิดปีนี้เป็นวันเกิดที่เงียบเหงาที่สุดเลย ตื่นมาแล้วมันหนืดๆ เหงาๆ ไงไม่รู้

ทีนี้เขาก็ตัดเค้กกินกัน

นี่ๆ แม่ป้อนนราด้วย อ้าม

ป๋าโชว์หอมแก้มแม่ กร๊ากๆๆ สองผู้เฒ่าโชว์สวีท ดิ่วดิ้ว

เอนทรี่นี้ต้องติดเรท ฉ มั้ยเนี่ย (รายการเฉพาะไม่เหมาะแก่เด็กและเยาวชน)

พอรู้ว่าปีนี้แม่ตัวเองอายุเท่าไหร่ ตกใจ มากๆ ไม่คิดว่าแม่จะ...เอิ่ม...ตัวเลขเยอะขนาดนี้ เพราะสำหรับเราแล้วเหมือนแม่เพิ่งจะสามสิบกว่าๆเมื่อวันวาน จริงๆนะเนี่ยไม่ได้ยอเพราะได้ตังค์ร้อยปอนด์นะขอบอก เพราะแม่เค้าผอมลงขาวขึ้นดูแลสุขภาพ(ด้วยแอมเวย์)มากขึ้นละมั้งก็เลยดูไม่เหมือนจะอายุเท่านั้นเลย แม่นราวัยรุ่นนะขอบอก เด่อๆ มีแต่นราเองนี่ดิทำไมหน้ามันล้ำหน้ำช่วงอายุไปหลายเลยฟะ หน้าแก่ไม่เกรงใจใคร กรูเพิ่ง 22 แต่บอกใครว่า 28 ก็มีคนเชื่ออ่ะ
รักแม่มากๆนะจ๊ะ คิดถึงด้วย อุ้ยกลับบ้านไปแล้วขอดังนี้
1. มารับที่สนามบินต้องมีราดหน้าเส้นหมี่ทะเล ขอหมึกกับกุ้งเยอะๆ
2. พาไปฉลองวันเกิดย้อนหลังทันที
3. พาไปกินอาหารญี่ปุ่นเยอะๆ
4. นึกยังไม่ออก แหะๆ ขอโน่นขอนี่แต่จุดประสงค์ก็อยากเจอแม่ไวๆนั่นแหละ
ขอบคุณที่บำรุงอุ้ยตั้งแต่อยู่ในท้องแล้วก็เบ่งปรุ๊ดออกมานะ จุ๊บๆ
............................

วันนี้มีเรื่องซาบซึ้งใจอีก คือเหน่มเน้มพาไปกินเลี้ยงวันเกิด ไปกะพี่ออยและบุ๊กในเมือง ตอนแรกว่าจะไปผับแถวบ้านพี่เบียร์ชื่อวิคตอเรีย แต่มันขายหมดแล้ว เลยเดินเตร็ดเตร่เข้าไปหาร้านกินกัน มาจอดป้ายที่ร้าน The Old White Swan เป็นร้านเล็กๆ เห็นว่าเป็นร้านเก่าแก่มีมานาน โต๊ะเต็มเกือบหมด ต้องลากโต๊ะกลมมาต่อกันนั่งข้างเตาผิง

ร้านนี้ ถ้าเป็นที่เมืองไทยนะมีหวังไม่ได้เกิด เพราะไม่มีพนักงานมาต้อนรับ หาที่นั่งเอง ถ้วยชามที่แขกชุดก่อนทิ้งไว้ก็ไม่มีคนมาเก็บต้องเก็บเอง จะสั่งอาหารหรือ? ขอโทษไม่มีคนมารับออเดอร์นะจ๊ะ ต้องเดินไปสั่งเองที่บาร์ สั่งแล้วจ่ายเลย แต่ที่น่ารักก็คือเขาจะคอยเดินมาถามเรื่อยๆว่าเป็นยังไง อาหารโอเคไหม เอาอะไรอีกไหม ถึงร้านนี้จะขายเหล้าเบียร์ด้วยแต่ก็สะอาดไม่เสียงดังเลย มีแบ่งโซนสูบกับไม่สูบบุหรี่ด้วย

ช่วยบอกทีว่านั่นหน้าฉัน ไม่ใช่กระด้ง กรี๊ด หน้าอ้วนมาก

หน้าม้าน่ารักม่ะ ฮิ ฮิ ตัดฉลองวันเกิดเลย แหว่งๆวิ่นๆ

นราสั่งฟิชแอนด์ชิป เนมใจดีเลี้ยงค่าอาหารเป็นของขวัญวันเกิด

คนอื่นๆสั่งไส้กรอกเมนูเด็ดของร้านกัน

พออาหารมา พระเจ้าาาา นี่คืออะไรรร โคตรเยอะเลย

ปลาทอดหนาๆสองชิ้น มันฝรั่งทอด แล้วก็ Mushy Peas มันเหมือนถั่วลันเตาบดหยาบๆ มันคืออะไรใครบอกได้บ้างเนี่ย
จานนี้ 6.7 ปอนด์ คุ้มของโคตรๆคุ้ม เพราะที่ห้องอาหารของม.ขายชิ้นเดียวสี่ปอนด์กว่า คิดว่าใหญ่แล้วพอมาเจอที่นี่ถึงกับช็อกไปเลย ฝรั่งมันตัวโตก็เลยต้องกินทีละเยอะๆสินะ อืมๆ

อันนี้ของคนอื่นเขาสั่งมา ไส้กรอกสามชิ้น มันบดราดน้ำเกรวีกับหอมใหญ่ทอดกรอบ ลองชิมดูเป็นไส้กรอกเนื้อนิ่มๆหยาบๆ มีกลิ่นสะระแหน่ อร่อยแปลกๆดี

กินเกือบไม่หมด อิ่มจะทะลักออกจมูก แต่ก็นะ ก็ยังอยากกินของหวาน

นราหม่ำ Apple Crumble เป็นคล้ายๆพายหรือทาร์ทไส้แอปเปิลแหยะๆ หวานๆ เปรี้ยวๆ ราดคัสตาร์ดครีม เคยไปกินที่ผับกับพี่ๆเขาแล้วติดใจ จานนี้ประมาณสามเกือบสี่ปอนด์

(กรุณาใช้สายตาโลมเลียของหวานจานนี้ได้ตามใจชอบ)

อ๊ายยย อร่อย คัสตาร์ดมันจืดไปหน่อย แต่พอกินกับไส้แอปเปิลแล้วมันอร่อยจังเลยอ่ะ

มันโรยเกล็ดน้ำตาลไว้บนหน้าขนมด้วย กรุบๆ กรุบๆ

ถ้าเป็นของผับที่เคยไปกิน คัสตาร์ดงี้ท่วมมิดขนมเลย แต่ที่นี่ราดมาเฉยๆ

วันหลังจะลองขอเพิ่มดู อุอุ

..................

เดินพุงโย้กลับหอ เอิ๊ก อิ่มค่อดๆ

วันนี้อากาศก็หนาวอีกแล้ว ลืมเอาถุงมือออกไปทุกทีสิน่า มือแข็งจนปวดเลย

พอเข้าหอมา เดินถึงชั้นสอง เจอเจ้าตัวนี้

แต๊แน

จริงๆเห็นตั้งแต่ขาออกมาแล้ว ยังงงๆว่าแมวใครวะ เข้ามาได้ไงเนี่ย เห็นมันนอนซุกๆอยู่ตรงหน้าประตูก็อดไม่ได้ไปลูบๆเกาๆมันเล่น ขนนุ้มนุ่ม น้าหนา ฟู้ฟู อริ๊งอร๊างน่าดู ข้างๆมีขวดยาคูลท์ตกอยู่ พอนราหยิบมาเทๆมันก็พุ่งเข้ามาชาร์จขวด น่าสงสาร สงสัยจะหิว นรากลับเข้ามาก็ยังเจอมันนอนอยู่ชั้นเดิมแต่เปลี่ยนมุม น่าร้าก

ด้วยความที่นราเป็นคนรักแมว มากๆ ก็สงสารมัน เป็นห่วงมัน

พอเข้าห้องไปวางกระเป๋าแล้วก็จะออกไปหาอะไรให้มันกิน แต่นมเพิ่งหมดเมื่อเช้า นราเลยเดินข้ามมหาลัยไปซูเปอร์มาร์เก็ตเพื่อจะไปซื้อนมมาให้มัน แต่ดันลืมคิดไปว่าวันนี้วันอาทิตย์ เหอะๆ ร้านปิดไปสองชาติกว่าแล้ว เลยเดินกลับโดยไม่ได้อะไรติดมือมา

พอมาถึงหน้าหอ เห็นแมวตัวนี้วิ่งออกมาข้างนอก คงโดนไล่ออกมาแล้ว งือออ สงสารอ่ะ นราเลยเดินตามมันไปเรื่อยๆ ดูว่ามันมีที่นอนที่ซุกอุ่นๆไหม เดินไปไกลพอสมควรเลย พอมันไปตรงมืดๆก็เลยเลิกตาม กลัว

น้องแมวตัวนี้ไม่น่าใช่แมวจรจัด หน้าตาสะอาดดี หูไม่สกปรก ไม่ผอมด้วย ไม่รู้แมวใครหลงมาหรือเปล่า อยากให้มันมีที่นอนอุ่นๆตอนกลางคืน เราอยู่ในตึก ใส่เสื้อผ้าหลายๆชั้นยังหนาวเลย มันมีขนชั้นเดียวจะไม่หนาวได้ไง

เอ๊ะ กลายเป็นเอนทรีคนรักแมวได้ไงเนี่ย

มุกกู้ ใบตอง และแนนโกะ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ หวังว่าคงสบายกันดี

เป็นกำลังใจให้นราเลิกดูยูทูปแล้วไปทำงานทำการซะทีด้วยนะคะ จุ๊บๆ

ปล. นับถอยหลังรอแผ่นดอทเอและแผ่นเสริมซิมส์สามจากตาหมู้สุดเลิฟ กริ๊บกริ้ววว (เจริญละกรู งานการไม่ต้องทำพอดี)