วันนี้ทำงานที่ฝ่ายกิจการต่างประเทศเป็นวันสุดท้าย
เริ่มเก็บของมาตั้งแต่เมื่อวันเสาร์ที่แล้ว ไม่น่าเชื่อว่าเราจะเก็บของไว้เยอะขนาดนี้
เต็มเป้ แถมถุงพลาสติกอีกสองถุงโตๆ
เศร้าจัง รู้สึกโหวงเหวงอย่างบอกไม่ถูก
เราทำงานที่นี่มาตั้งเกือบหกเดือน แล้ววันนี้เราก็จากไป
และนี่เป็นแค่การเริ่มต้นของการพรากจากสิ่งที่รักเท่านั้น
Today was my last day at BUIAO
I've been cleaning out my desk since last Saturday, can't believe how many stuffs I had in that small booth! I filled my backpack and other two plastic bags.
Felt so sad...felt indescribably empty inside.
I've worked here for almost six months, now I have left,
and I know this is just the beginning of being away from people I love.
หมู่บ้านเล็กๆ ของเรา
Our small neighbourhood
ตอนเช้ามาถึง เพิ่งนึกออกว่ามีประชุมคณะไก่ทอดที่ซื้อมาก็เลยอดกิน งือ ต้องรีบตาลีตาเหลือกวิ่งตามเขาไปประชุม
แต่ก่อนไปก็เดินแจกการ์ดอำลา กับของที่่ระลึกเล็กๆ น้อยๆ ให้พี่ๆ ที่ทำงาน
ประชุมตั้งแต่เก้าโมงถึงบ่ายโมง แอร์ก็เย็นจับใจ เหมือนจะซ้อมเราให้พร้อมกับสภาพอากาศหนาวเหน็บที่อังกฤษโน่น
I arrived at the office just to know that I had to join School of Humanities meeting at nine!
Poor me, I didn't even have a chance to have the fried chicken I bought in the morning, since I had to run to the meeting room.
But before I left, I gave my colleages some souvenirs and cards for them to remember me by.
The meeting was from nine to one in the afternoon, and the air conditioner was terribly too cold.
Maybe they were preparing me for the weather in UK!
ตอนบ่ายลุกมาถ่ายรูปกับพี่ๆ ที่ทำงานเป็นที่ระลึก
ถ่ายไม่ครบคนอ่ะ เสียดาย เพราะตอนนั้นบางคนไม่อยู่
ได้ของเล็กๆ น้อยๆ มาด้วย ดีใจจังไม่คิดว่าจะได้เลย ซิก ซิก
พี่แหวนคนดีให้เครื่องคิดเลข ฮิฮิ สงสัยทนรำคาญที่นรายืมบ่อยๆ ไม่ไหว
พี่กิ๊งให้กระเป๋าใส่เครื่องโน้ทบุ๊กที่สวยมากๆ อันนึง
พี่เดือน ผอ.กตป. ให้หนังสือทำอาหารไทยมาเล่มนึง มีสองภาษาด้วย
ซึ้งใจจัง ทั้งๆ ที่นราก่อเรื่องยุ่งไว้ตั้งเยอะเขาก็ยังจะดีกับนราขนาดนี้
อยากทำงานที่นี่ต่อไปจังน้า
I took some photos with my officemates in the afternoon.
Too bad not everyone was there.
I even got some things! Don't know how to say how happy I was since I did not expect anything like that.
P'Wan gave me a small calculator. Maybe because I've been borrowing her too often lately haha.
P'Ging gave me a very nice laptop bag, and P'Duan gave me a book of Thai recipes in both Thai and English.
I'm elated. Though I've made a lot of mess, everyone still seemed to be so good to me.
Wish I could come back and work here...
ปล. อย่าไปสนใจหน้าบานๆ โทรมๆ ของนราเลยนะ วันนี้ไม่ได้แต่งหน้าน่ะ
PS. Just don't care about my swollen, scary face ok? I just didn't wear any makeups today.
.................................
วันนี้มีบุญมาก ได้ทานขนมฝีมืออาจารย์
พอถามแกว่านี่มันคือขนมอะไร แกบอก ไม่รู้เหมือนกัน
รู้แต่มีข้าวโอ๊ต ช็อกโกแลตชิป อืมม แล้วก็กล้วยหอมมั้ง?
ลองทานดูก็อร่อยดี คล้ายๆ บราวนี่แต่ไม่เหนียวเท่า ออกร่วนๆ
ของฟรีอร่อยทั้งนั้นแหละ หงัมๆ
Today I was also lucky for having a chance to taste one of my teachers' dessert.
When I asked her what it was called, she said 'I don't know'
There were oatmeals, chocolate chips, and banana, maybe?
It tasted good anyway. A little bit like brownie but not as sticky.
Well, freebies always taste good, right? *yum*
ตอนนี้ก็ได้กระเป๋าเดินทางมาแล้ว
หลังจากได้ใบแรกมาแล้วพบว่ามันหนักเกินไป
บริติชแอร์เวย์สให้แค่ 23 โล ตัวมันเองหนักเข้าไป 10 โลแล้ว
จะเหลือที่ให้กรูใส่อะไรเข้าไปได้อีกเนี่ย
นราก็เลยไปขอยืมกระเป๋าจากพี่สาวมาอีกใบ
เล็กกว่าหน่อย หนัก 7 โล พอไหววะ
นรากะเติ้ลลากกระเป๋าตึงตังๆ มาตั้งแต่ยูเนี่ยนมอลล์ลาดพร้าว แล้วนราก็ลากมันขึ้นรถไฟฟ้าหมอชิตไปลงอ่อนนุช แล้วตากฝนเรียกแท็กซี่กลับบ้านอีกสิบห้านาที
หน้าตาเป็นแบบนี้ค่ะ
Finally, I got my luggage.
The first one I had was way too heavy. The quota from British Airways was only 23 kg., but the luggage itself already weighed 10. What else could I put in?
So I borrowed another one from my sister. It was a little bit smaller with the weight of 7.
My boyfriend and I drag it from Union Mall, Lad Phrao to Mochit BTS station, and after that I took it to Onnuch and waited for a taxi in the rain for fifteen minutes.
This is how it looks like:
กระเป๋าใบนี้เคยไปเที่ยวอเมริกามาแล้วนะ
ป้าย AFS ยังติดอยู่เลย ของพี่สาวนั่นแหละ
This luggage has been to the US before!
My sister's AFS tag is still on it.
เหลือเวลาอีกแค่สัปดาห์เดียว ก็ต้องเดินทางแล้ว
มองกระเป๋าแล้วเศร้า มองอะไรก็เศร้าไปหมดแม้แต่ส้มตำไก่ย่าง
ตอนนี้ของที่เตรียมใส่กระเป๋าเรียบร้อยแล้วคือ...
There's only a week left before my departure.
It's so sad looking at the travel luggage, it's so sad looking at everything around me, even Somtam and grilled chicken.
Right now what I already have in my luggage are:
สามอย่างเนี้ยแหละ
...These three...
ห๊า ว่าไงนะ ทำไมมันมีแค่นี้เองหรอ?
อ่า ก็คือขี้เกียจจัดกระเป๋าง่ะ ไม่ได้ตื่นเต้นจะไปเลยไม่กระตือรือร้นมั้ง
กะว่ามีแค่ยาสีฟันของแอมเวย์ ครีมทากันตาห้อยของอาร์ทิสทรี กับกระติกน้ำกระบอกนึง กรูก็อยู่รอดได้ในอังกฤษแน่ๆ เหอ เหอ
ล้อเล่นน่า เดี๋ยวพรุ่งนี้จะซักผ้าแล้ว จะซักจริงๆ นะ
จะไม่เล่นซิมส์สามทั้งวัน แล้วก็นอนอุตุหรอก จริงๆ นะเอ้อ
Huh? What? Why are there only these three?
Well, I'm just too lazy to pack things up. I'm not so excited about going abroad so I'm not really enthusiastic in doing anything, maybe.
Maybe I could survive in UK with just a toothpaste from Amway, eye cream from Artistry, and a thermos, haha.
Pff, that was just kidding. I'll wash my clothes tomorrow, really.
No more playing the Sims 3 all day and then sleeping, seriously!
พูดถึงซิมส์สาม ก็เอาซะหน่อย
เห็นสวนมันสวยดีเลยเอามาอวดค่ะ
Just a little update from my Sims 3 gameplay,
the garden is so beautiful (to me) I just wanna put it on my blog.
ขอบคุณทุกคนที่เป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอบคุณพี่ๆ เพื่อนร่วมงานใน กตป. ทุกคนที่ดูแลนรามาตลอดเลย
ขอบคุณตาหมูที่เคียงข้างกันเสมอ และหวังว่าจะเคียงข้างกันต่อไป
ขอบคุณครอบครัวที่ห่วงใยตลอดเวลา
และขออภัยหากเปลี่ยนแบคกราวน์บล็อกบ่อยมาก
พอดีเป็นพวกไม่ค่อยพอใจกับสิ่งที่ตนมีน่ะค่ะ
Thank you everyone for giving me courage when I need it.
Thank you every colleage for always taking care of me.
Thank you my dear Love for always standing by my side,
and I hope you will stay the same.
Thanks to my family for their love and careness.
And also sorry for changing the blog background so often :P
I'm just can't be pleased easily.
ซิมส์สาม เล่นแล้วเลิกยากจริงๆเนาะ
ตอบลบนราเดินทางวันไหนคะ โชคดีนะๆ
เหลืออีกแค่สัปดาห์เดียวเองเหรอนรา
ตอบลบสรุปเราจะได้เจอกันมั้ย ฮ่าๆๆ
ตอนนี้มุกว่างแล้วหละ จะนัดหนูแนน หมูหวานด้วยก็ดีนะ คิดถึงทุกคน ตอนนี้ว่างแล้วนะ(เอคโค่ๆ)
ค่อยๆจัดของไปนะ นราเขียนลิสต์เอาไว้หรือเปล่าว่าจะเอาอะไรไปมั่ง อย่านึกๆแล้วจัดนะ เพราะมันจะลืมนั่นลืมนี่ เขียนไว้เลย นึกอะไรออกเขียนไว้ก่อน ตอนจักก็ติ๊กถูกไว้ด้วยว่าอันไหนเอายัดลงกระเป๋าแล้ว จะได้ไม่งง
ถ้าอันไหนเขียนแล้ว คิดว่าไม่จำเป็นต้องเอาไป ค่อยขีดออก
นราจะไปถึงอีกทวีปนึง อีกซีกนึงของโลกเลยเหรอ ฮืออออ ระยะทางไกลแค่ไหน แต่ใจเรายังผูกพันนะคะ
ขอบคุณมากที่วันนั้นแวะเข้าไปหาที่บล็อก ช่วงนี้มุกคงจะอัพพวกเกมวายบ่อยขึ้นนะคะ เพราะโหลดสแปร์เอาไว้เพียบเลย ค่อยๆเคลียร์ เล่นเสร็จก็ตองเอามาบอกต่อ เฮอๆๆๆ ถ้านราเปิดเข้ามาแล้วมันเป็นเกี่ยวกับเกม(วาย) ก็อ่านๆระวังไว้นะ เดี๋ยวเชื้อวายมันจะไปแพร่ที่นู่นด้วยละยุ่งเลย ฮ่าๆๆๆ
ไปนอนละนะ ฝันดีจ๊า