Welcome to Sunset Valley
ซื้อแผ่นซิมส์สามมาเล่นนานแล้ว
วันก่อนว่างๆ เลยลองเอามาลงเครื่องโน้ทบุ๊กเอซัสสุดหรูดู
ผลก็คือ วันนี้ทั้งวันนั่งเล่นเกม ข้าวไม่กิน ผ้าไม่ซัก เหอะๆ
ลื่นปรู๊ดปร๊าดทันใจ โหลดไม่นาน แถมเครื่องไม่ร้อนอีกเหอะ
รักเธอจังเอซัสจ๋า จุ๊บ จุ๊บ แต่หนักไปหน่อยนะ
ตอนแรกกะจะลองสร้างซิมแล้วย้ายเข้าบ้านสักหลัง
ลองเล่นดูว่ามันเป็นไงมั่ง แล้วก็ค่อยลบออก
ปัจจุบันติดงอมแงม ไม่สามารถเลิกเล่นได้
Meet Shiva ของนราค่ะ
เล่นใหม่ๆ ค่าสถานะทุกอย่างจะหมดเร็วมากทั้งพลังงาน ขับถ่าย ความหิว วันๆไม่ต้องทำไร หาข้าวให้มันกินอย่างเดียว
เล่นไปสักพักจะดีขึ้น ทนทานมากขึ้น ทำอะไรได้มากขึ้น
เคยบอกไปแล้วเมื่อหลายบล็อกก่อนหน้า ว่าต้นไม้สวยมาก
พอมาเล่นกับคอมสเปกสูงๆ มันยิ่งสวยใหญ่เลยอ่ะ ฮือๆ ไม่ไหวแล้ว
ไอ้ฟังค์ชั่นสำหรับเปลี่ยนสีข้าวของที่ทำให้เรารำคาญตอนเล่นกับพีซี
ตอนนี้สนุกกะมันมากมาย เปลี่ยนสีฝาบ้านแม่งทุกวัน
ไม่รู้เป็นไร ทำไมชอบทำสวนในเกมจังเล้ยเพราะชีวิตจริงทำไม่ได้มั้ง ปลูกอะไรก็ตายหมด
ยกเว้นถั่วเขียวนะ งอกงามดีเชียว
วันดีคืนดี เดินไปเจอเมล็ดพืชตกใต้ต้นไม้
เก็บมาปลูก แล้วมันจะงอกเป็นต้นอะไรก็ต้องลุ้นเอาเอง
นราว่าเกมมันหลากหลายจนน่ากลัว
ชอบทำสวนเรอะ เอ้า ไปสะสมเมล็ดพืชในตำนานมาให้ครบไป
ชอบสะสมแมลงเรอะ ไปเดินตามป่าแล้วจับมาให้ครบไป
ชอบทำอาหารเรอะ ฝึกทักษะเยอะๆ แล้วไปซื้อตำราอาหารใหม่ๆ มาอ่านซะ
เสียดายว่านาฬิกาชีวิตมันเดินเร็วไป แก่เร็วมาก
นี่ต้องหยุดการเติบโตไว้ ไม่งั้นคงได้ตายก่อนทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน
มีซูชิด้วยหละ ดูแล้วหิวข้าวจัง
ตอนนี้อยู่ระหว่างขั้นตอนการหาผัว เอ๊ย สามีให้ชีว่าอยู่ค่ะ
กลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงบ้าง
เมื่อวาน วันเสาร์ นราก็เริ่มรื้อบู๊ทเก็บข้าวของกลับบ้านแล้วค่ะ
เก็บๆไปก็สงสัยว่า นี่กรูยัดอะไรเข้าไปบ้างเนี่ย ทำไมมันเยอะแบบนี้
ส่วนใหญ่เป็นเอกสาร ส่วนพวกของหนักๆ ใหญ่ๆ พวกแฟ้ม หนังสือ
เดี๋ยวค่อยให้ปะป๋าขับรถมารับวันอังคาร วันสุดท้ายที่จะทำงาน
ใจหายจังเลยน้อ
ทำงานที่ฝ่ายกิจการต่างประเทศมาหกเดือนแล้วเหรอเนี่ย
ไวเหมือนโกหก
ได้เรียนรู้อะไรก็เยอะแยะ ก่อเรื่องอะไรไว้ก็มากมาย
รู้สึกโหวงๆ เหวงๆ แปลกๆ นะ
นราไม่อยู่แล้วเขาคงโล่งใจกันอ่ะ
มา เหมือนมาสร้างเรื่องยุ่ง มากกว่าจะมาช่วย เหอะ เหอะ
ไม่ต้องห่วงค่ะ
รายต่อไปที่จะซวย คือคณะมนุษยศาสตร์ เหอ เหอ
ถึงใครไม่รู้ มาเม้นท์ไม่ลงชื่อ
ไอ้กระเป๋าน่ะมีที่ว่างอยู่หรอก
แต่น้ำหนักดิไม่ไหว มันให้แค่ 23 โลเอง
งกชะมัด
หมูหวาน
ทำไมรู้สึกว่าตัวเองเข้าใจความรู้สึกหมูหวานจัง
เหมือนเกิดกับนราเมื่อหกเดือนก่อน
อยากจะบอกว่า ถ้ามันเลี่ยงไม่ได้นะ ก็ทำไปเหอะ
แล้วก็มองอะไรในแง่ดีไว้ ชีวิตจะได้ไม่เฮงซวยไปกว่าเดิม
ส่วนน้องเอฯนี่ ซื้อมาสี่หมื่นเก้าค่ะ
อย่าเพิ่งบอกว่านรารวย เพราะนี่มันงบมหาลัย
แปลว่าชั้นต้องกลับมาทำงานไถ่มันนั่นเองงง
อยากเล่นบ้างอ่ะ แต่ไม่มีตังค์ซื้อแผ่น
ตอบลบตอนนี้โน๊ตบุ๊คพัดลมเจ๊งด้วย ขืนเอามาเล่น
คอมพังพอดี ฮือๆๆๆ รักค่ะ หนูแนนโกะ