Ayo Koreans!

เฮ้อ เข้าเดือนพฤษภาแล้ว
เวลาก็ลดหายไปอีกหนึ่งเดือน
แต่เดือนนี้เป็นเดือนพิเศษ (ของใครกันน้า)
อย่างน้อยก็มีอะไรให้ตั้งตาคอย

วันนี้นราเบี้ยวงานค่ะ
ไม่เชิงหรอก คือลาป่วยน่ะ ไม่ฉะบายยย งิวๆ
เมื่อวานเวียนหัว ปวดเฮดมาก วันนี้ก็ปวดเมื่อยเนื้อตัว เพลียไปหมด
หวังว่าคงจะไม่ใช่ไข้หวัดหมูหรอกนะ

เมื่อวานลงไปช่วยต้อนรับนักศึกษาชาวเกาหลีนิดหน่อย
เกิดความผิดพลาดทางเทคนิกเล็กน้อย
นราเลยต้องวิ่งวุ่นตามหาทั่วมหาลัย ว่าเขาอยู่ตรงไหนกัน
กว่าจะเจอก็เหงื่อแตก คลื่นไส้
แล้วเสื้อสูทมหาลัยที่ใส่น่ะมันบางที่ไหนกัน

นักศึกษาพวกนี้มาจาก Inje University มั้งนะ
คืออ่านไม่ออกอ่ะ
มากันราวๆ ยี่สิบคน มีอยู่คนพูดอังกฤษเก่งมาก แปลกใจนิดหน่อย
เพราะตอนเด็กญี่ปุ่น เว้ากันบ่ได้เล้ยนาย
คนเกาหลี แม้แต่หนุ่มๆ ก็ผิวขาว เนียน ละเอียดมากเลย
นี่ละมั้งอย่างหนึ่งที่เราเลียนแบบไม่ได้


ดูเหมือนอีตาหมวกแดงนี่ จะชอบน้องที่มาช่วยงาน
เดินไม่ห่างเลย คุยอยู่คนเดียวนี่แหละ
ไอ้ตอนจะกลับก็ส่งยิ้มหวานลงมาจากรถบัส
โบกมือแล้วโบกมือเล่า
เค้าว่าสาวไทยคมสวย สวยธรรมชาติ ไม่ผ่านมีดหมอ
..........................

แล้วทำไมไม่มีใครสนใจชั้นเลย
ทั้งๆที่ชั้นก็สวยแบบธรรมชาติที่สุดแท้ๆ
ธรรมชาติกลั่นแกล้งอ่ะนะ

ถ่ายรูปหมู่กันหน้าอาคารเก้า
เห็นนราไหมๆ อยู่ริมขวาสุดเลย ขาใหญ่ๆ นั่นไง
(ยิ่งถ่ายยิ่งเซ็งกล้องน้องโมฯ อย่าให้มีเงินนะจะไปซื้อกล้องของตัวเองซะเลย)

ตอนที่นราลงมาช่วย เขาก็เดินทัวร์มหาลัยกันได้สักพักแล้ว
นรามายิ้มๆ คุยๆ กับเด็กเกาหลีได้แป๊บเดียว เขาก็กลับกัน
แต่แล้วเรื่องไม่คาดฝันก็พลันเกิดขึ้น!

คนเกาหลีไม่รักชีวิต!!!
คือเฮียแกอยากได้รูปนักศึกษาหน้าป้ายม.กรุงเทพ
ก็บอกให้เด็กไปยืนๆนั่งๆริมฟุตบาท
ส่วนตัวเองก็ออกไปยืนกำกับอยู่กลางถนน
ไอ้ที่เห็นนี่ยังไม่เท่าไหร่ สักพักสิแกออกไปหาโฟกัสถ่ายรูป
ลงไปนั่งยองๆ กลางถนนเลยจริงๆ
รถโฉบหน้าเฉี่ยวหลังชวนตายมาก

ดูสิ ความพยายามในการถ่ายรูป
ตรงนั้นคือสี่แยกท่าเรือนะน่ะ
รถเยอะจะตาย มาเร็วด้วย

อายุนราสั้นไปอีกปีนึงแล้วเหวย
ตกใจ กรามแข็ง พูดไรไม่ออก
จะบอกให้เขาระวัง เหยิบเข้ามาหน่อยก็ลิ้นเป็นอัมพาตไปแล้ว
รถแบบหักเลี้ยวเกาหลีผู้กล้าหาญกันอุตลุด
เขาคิดว่าบ้านเมืองเราใช้เกวียนกันหรือไง
หรือการจราจรเกาหลีมันแสนจะเฟรนด์ลี่ ลั้นลา ปลอดภัย
หมูหวานช่วยไขข้อข้องใจนี้ที
..................................

พอเขากลับไปหมด นราก็กลับขึ้นมาทำงานต่อ
อาจารย์แบ่งของที่ระลึกที่เขาแจกมาให้นราสองชิ้น
ตอนแรกคิดว่าคงเป็นพวงกุญแจ ของระลึกยอดนิยม
แต่ว่า...แต่ว่ามัน...
มันคือแฮนดี้ไดรฟ์ของแอลจี! แปดกิ๊กแน่ะ แปดดดดดด
(ถ่ายกับบอนนี่ บี. ฮู้ด จากดาร์กสตอล์กเกอร์สอีกแล้ว)

ไชโยยยยยย บันซายยยยย
ฮารางเซโย เอ๊ะ หรือซารางเฮโย พูดไม่เคยถูกซักที
ไอ เลิฟ เกาหลีที่ซู้ดดดด
กำลังอยากได้อยู่พอดีเลย โชคดีจัง

ในขณะที่อีกชิ้นนึงเป็นไอ้นี่
ดูเท่าไหร่ก็ไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร
เหมือนเป็นแท่นไม้ที่เสียบแผ่นไม้สลักนี่ลงไป
มันคืออะไร?
ใครรู้ช่วยบอกเป็นวิทยาทานที

ทำงานไม่ค่อยสนุกเลย
มันเวียนหัว วึ้งๆ เหมือนตั้งหัวไม่อยู่
กลางวันไปทานข้าวกับพี่ๆที่ออฟฟิศ
ที่ร้านเล็กๆ หน้ามหาลัย
วันนี้ทานสเต็กกันค่ะ

ชาแตงโม
หอมดีนะ รสชาติแปลกๆ
คิดว่าคงไม่ใช่แตงโมจริงๆ อาจเป็นแตงสังเคราะห์
ค่าความแปลก แก้วละสามสิบบาท

สเต็กที่นี่ราคาพอรับได้ ประมาณสี่สิบถึงร้อยบาท
แล้วแต่ว่าสั่งเนื้ออะไร ส่วนไหน
จานนี้ของคนอื่นเค้า
สาระแนไปถ่ายของเค้ามา ฮิ ฮิ
ทีโบนพริกไทยดำมั้งนะคะ
ทานคู่สลัดข้าวโพดและมันฝรั่งทอด

จานนี้ของนราเอง
สเต็กหมูชุบเกล็ดขนมปัง ซอสพริกไทยทำ
แหว่งไปนิดหน่อย
เพราะกินไปแล้วดันนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ถ่ายรูป
ดูดีๆ จะเห็นส้อมกับมีดเขลอะๆ ด้วยนะ
จานนี้สนนราคาอยู่ที่เจ็ดสิบ
รอเป็นชาติเลย

หมู้ว
มาเม้นท์ใหม่อีกทีนะ นะๆ
อย่าเพิ่งงอนเจ่ะ

หนูแนน
นรารู้จักหิว แจกมันของแนนจากเรื่อง Sword Fish ละมั้ง
เห็นแล้วปิ๊งเลยว่าผู้ชายคนนี้เซ็กซี่มาก
เห็นแฟนนราบอกว่าคุณหิวแกติดหนึ่งในห้าสิบหนุ่มหล่อของโลกด้วยหละ
แผลรถล้มหายไวๆนะ

หมูหวาน
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะ
นราก็คงต้องทนให้ได้แหละ
ร้องไห้เป็นเผาเต่าไป อะไรมันก็ไม่เปลี่ยนเนอะ
หน้าเป็นผักดองกิมจิอะยางงง
ตอนนี้ฉันอยากกินกิมจิจังเลยอะ

ปัด
ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆเช่นกันค่ะ
นรานะอยากเจอเพื่อนๆเหมือนกัน
เห็นรูปวันที่เลี้ยงส่งหมูหวานแล้วก็เสียดาย
นราเลิกงานตั้งห้าโมง ไม่มีใครเขาอยู่รอหรอกมั้ง
ตอนนราจะไป จะมีใครไปเลี้ยง ไปส่งอย่างนี้มั่งมั้ยนะ
กระซิกๆ