Humanities in Suphan Buri (Vol.1)

อริ๊งอร๊างงง
หายไปนาน มีเรื่องเกิดขึ้นเยอะแยะเลย ไม่รู้จะเล่าอันไหนก่อน
เอาเรื่องหนูแมวเบบี๋ก่อนแล้วกัน อายุหนึ่งสัปดาห์แล้วก้า
น่ารักที่สูดดด

แมวปล่อยแสง ซ้าดดดด


เจ้าตัวนี้โข่งที่สุด น่ารักที่สุด ตากำลังจะลืมแล้ว

หม่ำๆ

ข่าวล่ามาไวเรื่องต่อไป
นราได้ออฟเฟอร์จาก Durham University แล้วจ้า อุเฮฮฮฮฮ
คราวนี้ก็มีเรื่องใหม่มาให้หนักใจ
คือตกลงกรูจะไปที่ไหนดี
York เมืองแห่งเป็ดและธรรมชาติแสนงาม
หรือ Durham เมืองแห่งปราสาทแฮร์รี พอตเตอร์ดีน้า
(ดูเหตุผลมันสิ ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องเรียนเลย)
...........................

เตรียมดูรูปกันให้ตาแฉะโลด เลดี้ส์แอนด์เจนเทิลสะเม็น
เมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม คณะมนุษยศาสตร์จัดการทัศนศึกษาดูงานนอกสถานที่ ณ จังหวัดสุพรรณบุรี ซึ่งมันก็คือการไปเที่ยวดีๆ นี่เอง
ทั้งภาควิชาการโรงแรม ภาษาอังกฤษ ศิลปศาสตร์ และภาษาไทยก็ไปกันหมด
ได้เห็นอีกด้านหนึ่งของอาจารย์ที่เราเรียนด้วยก็แปลกใจดีนะคะ

เป้าหมายแรก ตลาดสามชุกค่ะ

อีกชื่อคือตลาดริมน้ำร้อยปี แต่ก่อนเฟื่องฟูสุดๆในฐานะเมืองท่าที่ค้าขายฝ้าย เกลือ สมุนไพรต่างๆ ก่อนจะซบเซาลงเพราะมีถนนตัดผ่าน ทำให้คนเลิกเดินทางค้าขายด้วยเรือค่ะ บ้านเรือนร้านค้าในตลาดนี้ยังคงเป็นแบบเก่า เพราะเขาอนุรักษ์ไว้ให้เป็นชุมชนโบราณสืบไป แต่นราว่ามันแคบไปหน่อยอ่ะนะ

ที่นี่มีพิพิธภัณฑ์เล็กๆ ที่เคยเป็นบ้านของขุนจำนงจีนารักษ์ นายอากรคนแรกด้วยละ
กระเบื้องที่เห็น และต้นกระดังงาที่อยู่นอกหน้าต่างนั่น
เป็นของ Original นะจ๊ะ
อยู่มาจะร้อยปีแล้ว ไม่ได้เพิ่งมาทำใหม่แต่อย่างใด
ตัวบ้านชั้นบนเองก็รับน้ำหนักได้แค่ยี่สิบคน
(นราหนึ่งคน = คนสองคน)

หลังจากชมพิพิธภัณฑ์แล้ว อาจารย์ทั้งหลายก็แตกฮือเหมือนผึ้งแตกรัง
ช็อปปิ้งน่ะเอง มือซ้ายถือพัดลมจิ๋วเป่าหน้า มือขวาถือกระเป๋าตังค์
มีขนมโบราณพวกขนมกง หมี่กรอบ ขนมหวานโบราณขายด้วย
มีคนเค้าว่า ข้าวห่อใบบัวของที่นี่ดังระเบิด
ซึ่งลุงคนขายแกก็การันตีว่า ของเขาห่อใบบัวแล้วนึ่งจริง
ไม่ใช่นึ่งข้าวให้เสร็จก่อนแล้วค่อยเอาใบบัวห่อ
เพราะงั้น ข้าวแกก็จะอร่อย หอมหวานกลิ่นใบบัว

นราอยากกิน แต่ไม่ได้เอาเงินไปเยอะ ตามประสาคนถังแตก
ได้แต่เดินดูโน่นดูนี่
เสียไปยี่สิบบาท สอยโปสการ์ดมาสองใบค่ะ
.................................

เป้าหมายต่อไป บึงฉวากเฉลิมพระเกียรติ
เป็นที่ที่นราทั้งประทับใจที่สุด และไม่ประทับใจที่สุดในเวลาเดียวกัน
เดี๋ยวจะบอกว่าเพราะอะไร

โซนแรกที่เข้าไปดู คืออาคารแสดงสัตว์น้ำค่ะ
วี้ดว้าย อริ๊งอร๊าง ดิ่วดิ้วมากกกก ชอบบบ
ถึงไม่ใหญ่เท่าโอเชียนเวิร์ลด์ที่พารากอน แต่สวยและสะอาดจนเราแปลกใจ

น้องเต่า ฉลาดนะเนี่ย
พอเอามือไปโบกๆเหนือน้ำเค้าก็ลอยขึ้นมาหา
ขอโทษนะ ป้าไม่มีอะไรให้หนูกินหรอก
มีแต่หนังกำพร้าเหี่ยวๆน่ะลูก

ปลาที่น่าเกลียดที่สุดในโลก ปลาไหลมอร์เรย์
หนังมันย่นๆตรงคอ (ปลามีคอด้วยเหยอ)
แล้วรูพ่นน้ำตรงข้างๆคอมันก็แบบ โพ่วววว โพ่วววว หุบๆเปิดๆ
ให้อิมเมจเป็นปลาอาแปะใจร้ายมาก

อันนี้เป็นแทงค์ทรงกลม สวยอีกแล้ว ชอบอีกแล้ว
น้ำสะอาด ใส ปลาดูมีสุขภาพดีมีความสุข
ไม่เหมือนที่บางแสน น้ำขุ่นๆ ปลาว่ายเอียงๆ
คงไม่ได้ฝึกตีกรรเชียงไปโอลิมปิกแน่

ปลาเสือตอ เคยเห็นไหมเอ่ย
นรารู้จักปลานี่จากหนังสือเรื่อง เมื่อคุณตาคุณยายยังเด็ก โดยคุณทิพย์วาณี สนิทวงศ์
พอเห็นแมลง มันจะปู๊ดน้ำออกจากปากผ่านช่องอะไรสักอย่างนี่แหละ
สวยดีนะ

ปลาผีเสื้อ

ปลาไหลไฟฟ้า อัปลักษณ์เกินบรรยาย

มีตู้ปลาใหญ่ที่ใส่ปลาตัวโตๆไว้ด้วย ใหญ่แบบเป็นเมตรอ่ะ
ใหญ่แบบ ไม่คิดว่าปลาหน้าตาแบบนี้มันจะใหญ่ได้ขนาดนี้
เขามีอุโมงค์ลอดใต้น้ำด้วยนะ
ความยาวประมาณสองไม้บรรทัดถ้วน
................................

เอ้า ทะลุออกมาเป็นบ่อจระเข้น้ำจืด
มีจระเข้ไม่มาก บ่อใหญ่โตกว้างขวาง
ตุ๊กเข้คลานเล่นได้สบาย ปลอดปัญหาเหยียบตีนแล้วยิงกันตายในบ่อค่ะ

ไอ้ป้ายนี่อย่างฮา

มันเขียนไว้ให้ใครอ่านวะ?
จระเข้ที่นี่การศึกษาสูงขนาดนั้นเลยเหรอ จบออกซ์ฟอร์ดมาเปล่าเนี่ยยย
อาจารย์มาเห็นชอบใจใหญ่ บอกจะเอาไปให้นักศึกษาดู
ประมาณว่า จระเข้มันยังพูดรู้เรื่องเลยนะ พวกเธอไม่ฟังครูเนี่ย ไม่อายบ้างเหรอ
ฮาาา

ที่บอกว่าทั้งประทับและไม่ประทับใจคือ
เลือกสถานที่ท่องเที่ยวได้เวิร์กมาก นรามีความสุขมาก
เป็นคนรักสัตว์น่ะค่ะ
แต่เวลาน้อยเกินไป
มันมีสวนสัตว์ และสวนผักพื้นบ้านให้ชมด้วย แต่เวลาไม่พอ
เขาก็จับเราขึ้นรถพ่วงแบบในซาฟารี พานั่งเล่นไปรอบๆ ผ่านสวนผัก สวนสัตว์
ไอ้สวนผักน่ะไม่เท่าไหร่ ยังพอเห็นแบบใกล้ชิด
น้ำเต้าลูกใหญ่กว่าลูกวอลเลย์บอลอีกอ่ะ
แต่ไอ้สวนสัตว์นี่ซิ ขับรถอ้อมหลังกรงสัตว์แล้วกรูจะเห็นอะร๊ายยย
เห็นม้าลายแวบนึง ชะนีนิดหน่อย เสือโคร่งเล็กน้อย
ที่เหลือเห็นแต่ตาข่ายกับผ้าเขียวคลุมกรง

เนี่ย เข้าใกล้ได้ที่สุดก็กรงเนี้ย
(เอ้า มาอริ๊งอร๊างพร้อมกันเร้ววว)
ท่าทางจะเป็นครอบครัวเดียวกันทั้งกรง

เที่ยงวัน ถึงเวลาอาหารที่รอคอย
ร้านนี้ ไกด์เขาโฆษณาว่าเป็นหนึ่งในสามร้านที่อร่อยเลิศที่สุดในสุพรรณฯ
ร้านเจ๊เน้ยกุ้งเป็น

เข้าไปถึง สำรับก็พร้อมพรัก วินาทีนั้นคิดขึ้นมาเลยว่า
...อา เป็นอาจารย์มันดีอย่างนี้นี่เอง...

มีกุ้งเผา กุ้งทอดเกลือ ยำวุ้นเส้นกุ้งสด แกงจืดเต้าหู้สาหร่าย
น้ำพริกกุ้ง ไข่เจียว แกงป่าไก่ และข้าวสวย
แต่ที่อร่อยเด็ดขึ้นสกู๊ปต้องสองจานนี้

ยำตำลึงกรอบ
ใบตำลึงทอดกรอบมาก อร่อย ไม่อมน้ำมัน
ทำได้ไงเนี่ยยยย

โอ๊ย จานนี้เอาไปเลยสิบดาว
ปลาทับทิมทอดกระเทียม
ที่เห็นเป็นก้อนกรอบๆบนตัวปลานั่นไม่ใช่เนื้อปลาที่เขาขูดออกมาทอดนะคะ
มันคือกระเทียม กระเทียมเป็นเม็ดๆ อ้วนๆ แบบที่เราจะไม่มีวันกินเป็นอันขาดถ้าเห็นที่อื่น
แต่เขาทอดออกมาแล้วรสชาติมันไม่ใช่กระเทียมอ่ะ มันๆ กรอบๆกินแล้วหยุดไม่ได้

อิ่มหนำสำราญ เดินแบกพุงออกมาเจอตู้ใส่กุ้งเป็นๆ
รู้สึกผิดขึ้นมาทันทีว่า เมื่อกี๊ฉันกินเพื่อนแกเข้าไปเหรอเนี่ย
นราถึงกับน้ำตาคลอ ลำคอตีบตัน แล้วเอ่ยขึ้นเบาๆ
"ฮ้า อิ่มจัง"
..............................

ยาวเกินไปแล้วนะเนี่ย ไว้ติดตามต่อตอนสองแล้วกันค่ะ
ตอนหน้าจะพาไปเที่ยวศาลเจ้าพ่อหลักเมือง และอุทยานมังกรสวรรค์นะ
ขอบอกว่าตื่นตาอย่างแรง

คำคมวันนี้
ทำงานแล้วเซ็งอย่างนี้ มาอ่านบล็อกพี่สิน้อง