แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ น้องแมว. อาหาร แสดงบทความทั้งหมด
แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ น้องแมว. อาหาร แสดงบทความทั้งหมด

วันอังคารที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2552

It's Autumn in York


ช่วยด้วย หนาววว
อากาศที่นี่บ้าๆบอๆ ตอนเดินออกมาจากหอไม่หนาว ไปเรียนชักเย็นๆ พอเดินกลับทำไมมันหนาวแบบนี้ฟะ หนาวแบบหยุดสั่นไม่ได้ กรามขบกันจนปวดไปหมด นี่ขนาดแค่ปลายฤดูใบไม้ร่วงนะ ถ้าเข้าหน้าหนาวจริงๆแล้วจะขนาดไหนเนี่ย ถ้านราหายไปนานๆ ไม่ออนเอ็มไม่ส่งเมล์ ให้สันนิษฐานไว้ก่อนเลยนะว่านราหนาวตายไปแล้ว
เมื่อวาน เพื่อนคนไทยด้วยกันโทรศัพท์มาบอกว่ารุ่นพี่เขาจะลงแข่งแบดคู่ผสม อยากให้เราไปเป็นตัวช่วยหน่อยเผื่อได้ลงแข่ง นราเนี่ยนะไม่อยากจะคุย เรื่องตีแบดเนี่ยใครๆก็รู้กิตติศัพท์ชื่อเสียงดี...ว่าแม่เราตีเก่ง ส่วนนราเองตีไม่ได้เรื่อง ฮ่าาา แต่ไหนๆเขาอุตส่าห์ชวนก็ว่าจะไปเชียร์ ไม่ได้เล่นก็ไม่เป็นไร นัดกันหน้าหอเวนท์เวิร์ธตอนบ่ายสี่สิบห้า
พอถึงเวลานราก็ไปนั่งรอ...รอ...เอ๊ะทำไมเพื่อนไม่ลงมา พอโทรไปตามถึงได้รู้ว่าเขา Daylight Saving กันตั้งแต่เช้าแล้ว ต้องปรับนาฬิกาถอยหลังไปชั่วโมงนึง สรุปว่าเรามาก่อนเวลาเกือบชั่วโมง เซ็งเป็ดเลย ลมก็พัดแรงด้วย ว่าจะนั่งใต้ต้นไม้ ดูใบไม้ร่วงเหมือนนางเอกซักหน่อยก็ไม่ไหว กลัวเป็นปอดบวมตายก่อน เลยลุกไปเดินเล่นรอเวลา
ใบไม้เกลื่อนกลาดเต็มสนามหญ้า สวยจัง...สงสารคนกวาดจัง
ตอนนี้ต้นไม้ในมหาลัยก็เปลี่ยนสีกันหมดแล้ว มีแต่พวกต้นสนต้นเฟอร์อะไรพวกนี้ยังเขียวอยู่ นราว่ามันสวยดีนะ บางต้นก็เหลืองทั้งต้นเลย บางต้นไม่เหลือใบแล้ว เกลี้ยงๆเหลือแต่ก้าน แต่ถ้าดูนานแล้วจะเศร้า เพราะคิดถึงป๋ากับแม่ เค้าก็แก่ตัวกันลงทุกๆวัน เปลี่ยนสีมากขึ้นไปทุกๆวัน แต่นรายังไม่ได้ทำอะไรให้งอกออกมาเป็นชิ้นเป็นอันเลย...ปรัชญาไปโน่น
แอปเปิลต้นนี้ อยู่หน้าซูเปอร์มาร์เก็ตคอสต์คัตเตอร์ของมหาลัยค่ะ ตอนมาใหม่ๆมันเป็นสีเขียว ตอนนี้เป็นสีแดงเพลิง นราว่ามันเป็นต้นไม้ที่สวยที่สุดในมหาลัย ถ่ายรูปมาสีก็ไม่เหมือนของจริงอ่ะ มันแดงสว่างๆทั้งต้นเลยนะ เหมือนต้นไม้ไฟลุก ดูสดใสไม่เหมือนต้นไม้อื่นที่กลายเป็นสีน้ำตาลสีเหลือง ต้องมาเห็นของจริงแล้วจะเข้าใจ มันแดงใสๆ แดงเจิดจ้า มีพลังงง ว่าเข้าไปนั่น
นี่ไงลูกแอปเปิล จิ๋วหลิว
ถามเพื่อน เขาบอกว่ามันคือ Crab-Apple นรานะจำได้ว่าเคยรู้ชื่อภาษาไทย แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก ใครนึกออกช่วยบอกด้วย หงุดหงิดจริงๆเวลาควานหาอะไรในความทรงจำไม่เจอเนี่ย เคยอ่านในหนังสือของลอร่า อิงกัลส์ ไวล์เดอร์ พวกบ้านเล็กในป่าใหญ่ไรเงี้ย คนแปล(ชื่ออะไรก็จำไม่ได้อีกเหมือนกัน)เขาแปลว่า แอปเปิลปู ตรงตัวนะ แต่นราว่ามันไม่ใช่อ่ะค่ะ
ลูกมันเหมือนแอปเปิลเขียว แต่เล็กนิดเดียวเหมือนพุทรา มีสีแดงแซมด้วย
น่าจะเปรี้ยวนะ เดี๋ยวรอให้ปลอดคนแล้วจะไปชิมมารายงาน

พอบ่ายครึ่ง กำลังจะเดินไปเลย เพื่อนโทรมาบอกว่าไม่ต้องไปแล้ว เกิดการคลาดเคลื่อนเรื่องเวลา พี่เขาเลยไม่ได้แข่งแล้ว เซ็งกันไปทั้งพี่ทั้งน้อง นราแค้นใจนิดหน่อยเพราะเสียตังค์ให้กับอาหารที่ดูดีแต่รสชาติกระเดือกไม่ลงไประหว่างรอตั้งห้าปอนด์กว่า
ไก่งวงกับซอสแครนเบอร์รี เคียงบร็อคโคลีต้มกับมันทอดค่ะ

ยังไม่คริสต์มาสเลยได้กินไก่งวงและ
รสชาติเหมือนกระดาษเอสี่เปียกน้ำแล้วเอามาตากให้แห้ง โอ๊ย กลืนไม่ลง ฝืดคอโคตร ดีที่มีซอสเปรี้ยวติดมาหน่อย รู้งี้นะนราจะตักราดทั้งจานเลย จริงๆเคยกินไก่งวงมาแล้ว รสชาติเหมือนแบบนี้เลย แต่ไม่เข็ด คิดไปว่าที่อังกฤษรสชาติน่าจะเป็นต้นตำรับอร่อยกว่า เหอะๆ คิดผิดอย่างแรง บร็อคโคลีที่นี่เหม็นอ่ะ เหม็นเขียวแปลกๆ แต่ช่วยให้กลืนไก่กระดาษยุ่ยๆกับมันทอดฝืดๆลงคอได้อย่างน่าอัศจรรย์
ตอนเย็น ไปซื้อเนื้อหมูจากคอสต์คัตเตอร์ พอเปิดแรปที่ห่อถาดโฟมไว้เท่านั้นแหละ อื้อหือ เหม็น โคตรๆ แบบเนื้อกำลังจะเน่าแล้ว จะจำไว้คราวหลังไม่ซื้อเนื้อจากร้านนี้เด็ดขาด ใครจะมานะคะแนะนำให้ไปซื้อที่ซูเปอร์ในเมือง พวกเซนส์เบอร์รีหรือมอร์ริสันมาตุนไว้ก่อนจะดีมาก ตอนแรกนรากะจะกินหมูก้อนเดียว แต่กลิ่นมันไม่ดีแล้วเลยกินแม่งหมดเลย ขุนตัวเองอีกแล้ว
แจ่งแจ๊ง
สลัดหมูย่างกับถั่วและบร็อคโคลีค่ะ
ซอสขาวๆนั่นจริงๆมันเอาไว้กินกับปลา แต่นราไม่สน ราดมันหมดแหละ
กินไปตอนแรกก็อร่อยดี พอใกล้จะหมดเริ่มเลี่ยน แหวะ แต่ก็กินจนหมดนะ ก็ของมันแพง จะทิ้งๆขว้างๆได้ไงละ

ส่วนวันนี้ไปถอนเงินที่ธนาคารมา เนื่องจากจนป่านนี้แล้วยังไม่ได้พินโค้ดสำหรับกดเอทีเอ็มเลย นราเลยกดเงินจากตู้ไม่ได้ จะถอนต้องเดินไปธนาคารในหมู่บ้านเฮสลิงตันหลังม. กำลังเดินชิวๆเลย เจอเพื่อน เขาบอกรู้ไหมเนี่ยธนาคารสาขาเฮสลิงตันน่ะปิดสองโมงครึ่งนะ ดูนาฬิกา ชิบหาย สองโมงสิบห้า นราเลยจ้ำอ้าวสุดๆเท่าที่รองเท้าส้นสูงจะพาไปได้ ไปถึงสองโมงยี่สิบห้าพอดี หายหนาวเป็นปลิดทิ้งเลย
อย่าหาว่าโฆษณาเลยนะคะ อยากจะบอกว่าระบบถอนเงินที่นี่โคตรของโคตรเร็ว ไม่ถึงสามสิบวินาทีอ่ะ จริงๆไม่ได้โม้ นรากรอกใบขอถอนเงิน ยื่นให้เขา พนักงานเคาะแค่เลขบัญชีก็ควักเงินให้เราแล้วอ่ะ เร็วมาก เร็วจนงง ขากลับสบายใจเลยเดินทอดน่องไปร้านแซนด์วิชที่เคยถ่ายรูปให้ดูเอนทรี่ที่แล้ว วันนี้กินเหมือนเดิมค่ะ ทูน่ากับข้าวโพด ซื้อไอ้ขนมที่เขาเรียก Quiche ไม่รู้มันคืออะไร เหมือนพายกรอบๆกลมๆ

ข้างในเป็นแบบนี้
รสชาติเหมือนไข่ตุ๋นอ่ะ แต่แห้งกว่า มีเบคอนกับมะเขือเทศอบเป็นไส้ด้วย
ตั้งปอนด์ยี่สิบเก้าแน่ะ
อิ่มหนำสำราญใจ นั่งผึ่งพุงคุยกะน้องชาย
สักพักได้ยินเสียงคนร้องเพลง ใครวะ เสียงผู้ชายด้วย ห้องข้างๆเราเป็นผู้ชายหรอเนี่ย ไม่ยักกะรู้ แต่อย่างไรก็ตาม น่ารำคาญมาก ดีที่ตอนนี้เงียบไปแล้ว ไม่รู้ใคร แต่ตั้งแต่มายังไม่เจอเพื่อนร่วมแฟลตที่เป็นผู้ชายเลย เอ๊ะ หรือว่า...หรือว่า...
เป็นอาจารย์คนที่อยู่ในหอด้วยกันหว่า แหมอารมณ์สุนทรีย์สุดๆ
........................
มุกคะ
เรื่องอียิวนราจัดการเรียบร้อยแล้วค่ะ ยังไม่ชอบหน้ามันเหมือนเดิม แต่ก็โอเคอยู่ร่วมกันได้ ขอบคุณมากนะคะสำหรับลิงค์ไปโหลดไอเท็มของซิมส์สาม
ใบตอง
รูปๆๆๆๆๆๆ
ปัดคะ
เราเพื่อนร่วมชะตากรรมนะคะ ปัดก็สู้ๆ อย่าให้มันเอาเปรียบเรา ตอนแรกมันอยู่คนเดียวจะเก็บของยังไงก็ได้ ตอนนี้เรามาแล้วเขาก็ควรจะต้องเก็บให้เรียบร้อยหน่อย ลุยมันเลยค่ะ
ปล. ใครมีหนังสือเกี่ยวกับดอทเอ Warcraft ติดต่อนราด่วน จะเอาไปทำวิทยานิพนธ์ค่ะ

วันพฤหัสบดีที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

Humanities in Suphan Buri (Vol.1)


อริ๊งอร๊างงง
หายไปนาน มีเรื่องเกิดขึ้นเยอะแยะเลย ไม่รู้จะเล่าอันไหนก่อน
เอาเรื่องหนูแมวเบบี๋ก่อนแล้วกัน อายุหนึ่งสัปดาห์แล้วก้า
น่ารักที่สูดดด

แมวปล่อยแสง ซ้าดดดด


เจ้าตัวนี้โข่งที่สุด น่ารักที่สุด ตากำลังจะลืมแล้ว


หม่ำๆ


ข่าวล่ามาไวเรื่องต่อไป
นราได้ออฟเฟอร์จาก Durham University แล้วจ้า อุเฮฮฮฮฮ
คราวนี้ก็มีเรื่องใหม่มาให้หนักใจ
คือตกลงกรูจะไปที่ไหนดี
York เมืองแห่งเป็ดและธรรมชาติแสนงาม
หรือ Durham เมืองแห่งปราสาทแฮร์รี พอตเตอร์ดีน้า
(ดูเหตุผลมันสิ ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องเรียนเลย)
...........................

เตรียมดูรูปกันให้ตาแฉะโลด เลดี้ส์แอนด์เจนเทิลสะเม็น
เมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม คณะมนุษยศาสตร์จัดการทัศนศึกษาดูงานนอกสถานที่ ณ จังหวัดสุพรรณบุรี ซึ่งมันก็คือการไปเที่ยวดีๆ นี่เอง
ทั้งภาควิชาการโรงแรม ภาษาอังกฤษ ศิลปศาสตร์ และภาษาไทยก็ไปกันหมด
ได้เห็นอีกด้านหนึ่งของอาจารย์ที่เราเรียนด้วยก็แปลกใจดีนะคะ

เป้าหมายแรก ตลาดสามชุกค่ะ


อีกชื่อคือตลาดริมน้ำร้อยปี แต่ก่อนเฟื่องฟูสุดๆในฐานะเมืองท่าที่ค้าขายฝ้าย เกลือ สมุนไพรต่างๆ ก่อนจะซบเซาลงเพราะมีถนนตัดผ่าน ทำให้คนเลิกเดินทางค้าขายด้วยเรือค่ะ บ้านเรือนร้านค้าในตลาดนี้ยังคงเป็นแบบเก่า เพราะเขาอนุรักษ์ไว้ให้เป็นชุมชนโบราณสืบไป แต่นราว่ามันแคบไปหน่อยอ่ะนะ

ที่นี่มีพิพิธภัณฑ์เล็กๆ ที่เคยเป็นบ้านของขุนจำนงจีนารักษ์ นายอากรคนแรกด้วยละ
กระเบื้องที่เห็น และต้นกระดังงาที่อยู่นอกหน้าต่างนั่น
เป็นของ Original นะจ๊ะ
อยู่มาจะร้อยปีแล้ว ไม่ได้เพิ่งมาทำใหม่แต่อย่างใด
ตัวบ้านชั้นบนเองก็รับน้ำหนักได้แค่ยี่สิบคน
(นราหนึ่งคน = คนสองคน)


หลังจากชมพิพิธภัณฑ์แล้ว อาจารย์ทั้งหลายก็แตกฮือเหมือนผึ้งแตกรัง
ช็อปปิ้งน่ะเอง มือซ้ายถือพัดลมจิ๋วเป่าหน้า มือขวาถือกระเป๋าตังค์
มีขนมโบราณพวกขนมกง หมี่กรอบ ขนมหวานโบราณขายด้วย
มีคนเค้าว่า ข้าวห่อใบบัวของที่นี่ดังระเบิด
ซึ่งลุงคนขายแกก็การันตีว่า ของเขาห่อใบบัวแล้วนึ่งจริง
ไม่ใช่นึ่งข้าวให้เสร็จก่อนแล้วค่อยเอาใบบัวห่อ
เพราะงั้น ข้าวแกก็จะอร่อย หอมหวานกลิ่นใบบัว


นราอยากกิน แต่ไม่ได้เอาเงินไปเยอะ ตามประสาคนถังแตก
ได้แต่เดินดูโน่นดูนี่
เสียไปยี่สิบบาท สอยโปสการ์ดมาสองใบค่ะ
.................................

เป้าหมายต่อไป บึงฉวากเฉลิมพระเกียรติ
เป็นที่ที่นราทั้งประทับใจที่สุด และไม่ประทับใจที่สุดในเวลาเดียวกัน
เดี๋ยวจะบอกว่าเพราะอะไร

โซนแรกที่เข้าไปดู คืออาคารแสดงสัตว์น้ำค่ะ
วี้ดว้าย อริ๊งอร๊าง ดิ่วดิ้วมากกกก ชอบบบ
ถึงไม่ใหญ่เท่าโอเชียนเวิร์ลด์ที่พารากอน แต่สวยและสะอาดจนเราแปลกใจ

น้องเต่า ฉลาดนะเนี่ย
พอเอามือไปโบกๆเหนือน้ำเค้าก็ลอยขึ้นมาหา
ขอโทษนะ ป้าไม่มีอะไรให้หนูกินหรอก
มีแต่หนังกำพร้าเหี่ยวๆน่ะลูก


ปลาที่น่าเกลียดที่สุดในโลก ปลาไหลมอร์เรย์
หนังมันย่นๆตรงคอ (ปลามีคอด้วยเหยอ)
แล้วรูพ่นน้ำตรงข้างๆคอมันก็แบบ โพ่วววว โพ่วววว หุบๆเปิดๆ
ให้อิมเมจเป็นปลาอาแปะใจร้ายมาก


อันนี้เป็นแทงค์ทรงกลม สวยอีกแล้ว ชอบอีกแล้ว
น้ำสะอาด ใส ปลาดูมีสุขภาพดีมีความสุข
ไม่เหมือนที่บางแสน น้ำขุ่นๆ ปลาว่ายเอียงๆ
คงไม่ได้ฝึกตีกรรเชียงไปโอลิมปิกแน่


ปลาเสือตอ เคยเห็นไหมเอ่ย
นรารู้จักปลานี่จากหนังสือเรื่อง เมื่อคุณตาคุณยายยังเด็ก โดยคุณทิพย์วาณี สนิทวงศ์
พอเห็นแมลง มันจะปู๊ดน้ำออกจากปากผ่านช่องอะไรสักอย่างนี่แหละ
สวยดีนะ


ปลาผีเสื้อ


ปลาไหลไฟฟ้า อัปลักษณ์เกินบรรยาย


มีตู้ปลาใหญ่ที่ใส่ปลาตัวโตๆไว้ด้วย ใหญ่แบบเป็นเมตรอ่ะ
ใหญ่แบบ ไม่คิดว่าปลาหน้าตาแบบนี้มันจะใหญ่ได้ขนาดนี้
เขามีอุโมงค์ลอดใต้น้ำด้วยนะ
ความยาวประมาณสองไม้บรรทัดถ้วน
................................

เอ้า ทะลุออกมาเป็นบ่อจระเข้น้ำจืด
มีจระเข้ไม่มาก บ่อใหญ่โตกว้างขวาง
ตุ๊กเข้คลานเล่นได้สบาย ปลอดปัญหาเหยียบตีนแล้วยิงกันตายในบ่อค่ะ


ไอ้ป้ายนี่อย่างฮา


มันเขียนไว้ให้ใครอ่านวะ?
จระเข้ที่นี่การศึกษาสูงขนาดนั้นเลยเหรอ จบออกซ์ฟอร์ดมาเปล่าเนี่ยยย
อาจารย์มาเห็นชอบใจใหญ่ บอกจะเอาไปให้นักศึกษาดู
ประมาณว่า จระเข้มันยังพูดรู้เรื่องเลยนะ พวกเธอไม่ฟังครูเนี่ย ไม่อายบ้างเหรอ
ฮาาา

ที่บอกว่าทั้งประทับและไม่ประทับใจคือ
เลือกสถานที่ท่องเที่ยวได้เวิร์กมาก นรามีความสุขมาก
เป็นคนรักสัตว์น่ะค่ะ
แต่เวลาน้อยเกินไป
มันมีสวนสัตว์ และสวนผักพื้นบ้านให้ชมด้วย แต่เวลาไม่พอ
เขาก็จับเราขึ้นรถพ่วงแบบในซาฟารี พานั่งเล่นไปรอบๆ ผ่านสวนผัก สวนสัตว์
ไอ้สวนผักน่ะไม่เท่าไหร่ ยังพอเห็นแบบใกล้ชิด
น้ำเต้าลูกใหญ่กว่าลูกวอลเลย์บอลอีกอ่ะ
แต่ไอ้สวนสัตว์นี่ซิ ขับรถอ้อมหลังกรงสัตว์แล้วกรูจะเห็นอะร๊ายยย
เห็นม้าลายแวบนึง ชะนีนิดหน่อย เสือโคร่งเล็กน้อย
ที่เหลือเห็นแต่ตาข่ายกับผ้าเขียวคลุมกรง

เนี่ย เข้าใกล้ได้ที่สุดก็กรงเนี้ย
(เอ้า มาอริ๊งอร๊างพร้อมกันเร้ววว)
ท่าทางจะเป็นครอบครัวเดียวกันทั้งกรง


เที่ยงวัน ถึงเวลาอาหารที่รอคอย
ร้านนี้ ไกด์เขาโฆษณาว่าเป็นหนึ่งในสามร้านที่อร่อยเลิศที่สุดในสุพรรณฯ
ร้านเจ๊เน้ยกุ้งเป็น


เข้าไปถึง สำรับก็พร้อมพรัก วินาทีนั้นคิดขึ้นมาเลยว่า
...อา เป็นอาจารย์มันดีอย่างนี้นี่เอง...


มีกุ้งเผา กุ้งทอดเกลือ ยำวุ้นเส้นกุ้งสด แกงจืดเต้าหู้สาหร่าย
น้ำพริกกุ้ง ไข่เจียว แกงป่าไก่ และข้าวสวย
แต่ที่อร่อยเด็ดขึ้นสกู๊ปต้องสองจานนี้

ยำตำลึงกรอบ
ใบตำลึงทอดกรอบมาก อร่อย ไม่อมน้ำมัน
ทำได้ไงเนี่ยยยย


โอ๊ย จานนี้เอาไปเลยสิบดาว
ปลาทับทิมทอดกระเทียม
ที่เห็นเป็นก้อนกรอบๆบนตัวปลานั่นไม่ใช่เนื้อปลาที่เขาขูดออกมาทอดนะคะ
มันคือกระเทียม กระเทียมเป็นเม็ดๆ อ้วนๆ แบบที่เราจะไม่มีวันกินเป็นอันขาดถ้าเห็นที่อื่น
แต่เขาทอดออกมาแล้วรสชาติมันไม่ใช่กระเทียมอ่ะ มันๆ กรอบๆกินแล้วหยุดไม่ได้


อิ่มหนำสำราญ เดินแบกพุงออกมาเจอตู้ใส่กุ้งเป็นๆ
รู้สึกผิดขึ้นมาทันทีว่า เมื่อกี๊ฉันกินเพื่อนแกเข้าไปเหรอเนี่ย
นราถึงกับน้ำตาคลอ ลำคอตีบตัน แล้วเอ่ยขึ้นเบาๆ
"ฮ้า อิ่มจัง"
..............................

ยาวเกินไปแล้วนะเนี่ย ไว้ติดตามต่อตอนสองแล้วกันค่ะ
ตอนหน้าจะพาไปเที่ยวศาลเจ้าพ่อหลักเมือง และอุทยานมังกรสวรรค์นะ
ขอบอกว่าตื่นตาอย่างแรง

คำคมวันนี้
ทำงานแล้วเซ็งอย่างนี้ มาอ่านบล็อกพี่สิน้อง