The Kitchen

ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ออกไปไหนเลย

มีเมื่อเช้าได้ออกไปตีแบดหน่อยหลังจากห่างหายไปนาน ก่อนจะออกไปสนามก็คิดว่าไหนๆก็ออกมาแล้ว วิ่งจ๊อกกิ้งไปด้วยเลยละกัน จากหอไปสนามแบดระยะเวลาประมาณสิบห้านาที วิ่งไปได้ไม่ถึงห้านาทีเหนื่อยลิ้นห้อยอย่างหมา รู้ซึ้งถึงสภาพสุขภาพและสังขารตัวเองทันที เมื่อก่อนซิทอัพนี่ที่หนึ่งในชั้น แข็งแรงมาดแมน เดี๋ยวนี้จะให้เกร็งพุงยังจะยากเลย

.

จริงๆกะว่าจะกลับมาซักผ้า อุตส่าห์ไปขอแลกเหรียญเพื่อนจะเอามาหยอดตู้ ได้มาก็เอามาเก็บใส่กระเป๋ากางเกง พอกลับถึงหอก็ล้วงกระเป๋า อ้าว กระเป๋ากรูมีรู เหรียญกรูหายไปแล้ว สรุปว่าวันนี้ไม่ซักแล้วเพราะเหรียญไม่พอ ขี้เกียจออกไปแตกแบงค์ ไว้วันหลังละกัน

.

ตั้งแต่มาอยู่นี่ ไม่เคยพาชมครัว แหล่งเลี้ยงปากท้องกันเลยใช่ไหม

งั้นเดี๋ยวพาไปดูนะ

ครัวของหอนรา มันแบ่งกันใช้ระหว่างแฟลตเจ็ดกับแปด มีครัวแบบนี้หน้าตาเหมือนกันอยู่คนละฝั่งของห้อง ตอนแรกคิดว่าครัวตัวเองเป็นอะไรที่ธรรมดา แต่ไปดูครัวหออื่นมาแล้ว โอ้โหทั้งเล็ก ทั้งแคบ ทั้งเก่ากว่านี้หลายขุมนัก ยิ่งครัวพวกเด็กป.ตรีนะอย่าให้เซด โคตรเขรอะ ไอ้โน่นไอ้นี่วางทั่วไปหมด ขนาดนราชุ่ยขนาดนี้ยังรับไม่ได้อย่างแรง

ที่นี่เขาเน้นเรื่องรีไซเคิลมากๆค่ะ พวกบรรจุภัณฑ์แทบทุกอย่างของเขาจะมีบอกหมดว่ารีไซเคิลได้ไหม เป็นขยะประเภทอะไร ในครัวก็มีถุงเน่าๆสี่ถุงนี้วางอยู่ไว้ให้แยกขยะ มีถุงสำหรับพวกกระดาษแข็ง พวกกล่องอาหารแช่แข็ง น้ำผลไม้ พิซซ่าต่างๆ (cardboard) ถุงใส่ขวดพลาสติก ถุงใส่กระป๋องโลหะ แล้วก็ถุงใส่กระดาษ (paper) ปกติถุงกระดาษแข็งจะเต็มเร็วสุด นี่เพิ่งมีคนใจดีทนไม่ไหวเอาไปทิ้งให้ ซึ่งไม่ใช่นราแน่นอน กร๊ากกก

นราเคยโชว์โง่กับความแตกต่างระหว่าง cardboard กับ paper มาแล้ว
แรกๆที่เอาขยะไปทิ้งถังใหญ่ข้างล่าง เขาจะมีป้ายติดตามถังว่าถังไหนใส่อะไร ทีนี้นราเห็นถังเขียนว่า paper มองในมือ อ้อ พวกกล่องแพ็กโยเกิร์ต กล่องพิซซ่ามันก็ทำจากกระดาษนี่หว่า เทพรวดเดียวหมดทั้งถุงลงไปในนั้น เดินออกมาสองก้าวปรากฏว่าเจอถังติดป้ายว่า cardboard เหอะๆ วันนั้นคนแยกขยะคงด่ากันระงม
.
นี่ตู้เย็นค่ะ แบ่งๆกันแช่
อาจสงสัยกันว่า เอ๊ ทำไมต้องมีวงกลมแดงๆ เขียวๆ ด้วย มีวิญญาณในตู้เย็นหรอ นราจะบอกว่า ใช่ค่ะ แต่ไม่ใช่ผีแบบในชัตเตอร์กดติดหน้านรานะ แต่มันคือผีเห็นแก่ตัว จำที่นราเล่าเรื่องอี...เอ๊ย...คุณยิวเพื่อนร่วมแฟลตนราได้ไหมคะ ที่นราเทิดทูนหล่อนเรื่อยช่วงมาแรกๆ เอาเป็นว่าวงเขียวๆน่ะ คืออาณาเขตหล่อนค่ะ ส่วนวงแดงๆก็ของลูกเมียน้อยอย่างอิฉันเอง จะแช่อะไรต้องกระมิดกระเมี้ยนคุณนายเรือนใหญ่ ประเดี๋ยวที่หล่อนเต็มขึ้นมาจะพาลมาย้ายข้าวของน้อยนิดของอิฉันเอา
ต้องเอารูปมาให้ดูเดี๋ยวคนจะหาว่าโม้ ว่าใส่ร้าย
ที่แช่ในตู้เย็นนรามีเท่านั้นจริงๆค่ะ ทุกวันนี้ต้องมีโค้กขวดโตๆ ใส่ไว้ในตู้เย็นตลอด ไม่ได้ติด แต่เอามากั๊กที่ ไม่งั้นหายทันตาเห็น แย่งที่กันดุเดือดยิ่งกว่าแย่งที่จอดรถในมาบุญครองอีก

ตรงผนังมีตู้เก็บของไว้ให้ใช้ค่ะ อันนี้ดีหน่อยไม่มีคนมาแย่ง
นราติดป้ายชื่อน่ารักโนเนะเอาไว้ด้วย กลัวคนไม่รู้ ตอนแรกว่าจะฉี่ใส่เพื่อประกาศความเป็นเจ้าของแล้วนะเนี่ย

ข้างในๆ เปิดๆ

อุปกรณ์ยังชีพ เซ็ตหนึ่งค่ะ

มีกล่องใส่ถุงชา ที่พอเดี๋ยวนี้ซื้อโค้กมาติดตู้เย็นไว้ก็ไม่ค่อยได้ชงดื่มแล้ว น้ำตาลโลนึง อาหารกระป๋อง ตอนนี้เหลือแค่ข้าวโพดกับครีมเห็ด ไม่รู้จะเอามาทำไรดี แล้วก็ซุปอบแห้งที่แม่ส่งมาให้ มีน้ำปลาขวดนึง ซีอิ้วตราเด็กสมบูรณ์ น้ำสลัดซีซาร์ น้ำมันพืช แล้วก็โลโบรสต่างๆที่ถูกใช้งานอย่างโชกโชนมาก

ต่อไป อุปกรณ์ยังชีพ เซ็ตสอง

เซ็ตนี้อยู่ในตู้ข้างล่างค่ะ ที่นราไปตบตีแย่งพื้นที่คืนมานั่นแหละ

มีหม้อป๋องแป๋งหนึ่งใบ ซื้อมาจากร้านปอนด์เดียว กระทะสองใบ จริงๆถ้าไม่โดนขโมยไปใบนึงก็คงมีสาม ยึ่ย คิดแล้วแค้น ช้อนสองอัน ส้อมสองอัน ที่เปิดกระป๋อง(ไปไถพี่คนไทยมา) มีดหนึ่งอันถ้วน ใช้ทำทุกอย่างตั้งแต่เปิดกล่องแช่แข็ง หั่น สับ คน มีเล่มเดียวจริงๆ

แล้วก็มีข้าวสารเหลือครึ่งถุง ไม่ได้เข้าเมืองเลยไม่ได้ซื้อข้าวไทย ต้องทนกินข้าวอะไรก็ไม่รู้ที่ถึงแม้ว่าจะเขียนว่าเป็น long grain rice หรือข้าวเม็ดยาวแบบข้าวไทย แต่หุงออกมาแล้วมันก้อนกรวดชัดๆ พอใส่น้ำมากหน่อยแม่งแฉะเหมือนกระดาษลังโดนหมาฉี่ใส่จนยุ่ย แล้วมันนะมีคุณสมบัติพิเศษคือถ้ากินไม่หมดเอาใส่ตู้เย็นหรือทิ้งไว้ในหม้อ วันต่อมามันจะกลายเป็นฟอสซิลได้ทันที
อุ๊ย ลืม มีจานชามสองสามอัน ไข่ กับหอมแดงด้วยล่ะ อัตคัตเนอะชีวิตนรา

นี่เลย หม้อหุงข้าวผู้ช่วยชีวิต

ได้มาจากพี่คนไทยเหมือนกัน เขาใจดีให้ยืมมา เห็นบอกว่าตกทอดกันมาหลายรุ่น หม้อข้าวทำให้นราไม่อดตายไปเสียก่อน กินแต่ขนมปังมันอยู่ไม่ได้อ่ะสำหรับกระเพาะเอเชียแบบเรา

นี่นะจะเล่าเรื่องลึกลับให้ฟัง

.....

มันเกี่ยวกับหม้อใบนี้แหละ

เหอ เหอ เหอ

ปกติแล้ว นราจะหุงข้าวทิ้งไว้ในหม้อ พอมันสุกก็จะปิดสวิทช์ ตักเท่าที่อยากกินมากิน ที่เหลือก็ไว้ในนั้นแหละ ไม่ก็เอาใส่ชามพลาสติกมีฝาเข้าตู้เย็น แต่บางครั้งก็มีบ้างที่เราหุงข้าวทิ้งไว้แล้วลืม หรือกดอุ่นไว้แล้วลืม เป็นเรื่องปกติของมนุษย์ที่มีความเฟอะฟะเป็นยีนเด่น

.

ทีนี้ เรื่องลึกลับที่ว่าก็คือ ทุกครั้งที่นึกขึ้นได้ว่า เอ๊ะ เมื่อวานเราลืมไปกดปิดหม้อหุงข้าวนี่หว่า แล้วเดินออกไปเพื่อจะกด ปรากฏว่า...

...มีใครสักคนมาปิดให้แล้ว...

ตอนแรกก็คิดว่า เอ เรากดแล้วลืมเองหรือเปล่า วันก่อนเลยทดลองเลย เพราะหุงข้าวแล้วดันลืม ไปต้มมาม่ากินก่อน อิ่มแล้วอะแต่ข้าวยังไม่สุกเลย ก็กะว่าเดี๋ยวพอเอาชามมาม่าออกมาล้างจะออกมากดปิดไปทีเดียว แต่พอดีว่าทำโน่นนี่เพลินจนง่วง ก็เข้านอนโดยไม่ได้ออกไปครัวอีก

วันรุ่งขึ้น

...หม้อหุงข้าวถูกปิดสวิทช์อีกแล้ว...

...ยิ่งกว่านั้น สวิทช์ที่เป็นตัวปิด-เปิดกระแสไฟก็ถูกปิดด้วย...

โอววว ช่างน่ากลัว

ทุกวันนี้อยากรู้มากว่าใครฟะที่เป็นห่วงเราขนาดนี้ บางทีนะเหมือนมีคนมาแอบเปิดดูข้างในด้วยเพราะฝามันเบี้ยวไปจากเดิม บางทีหุงข้าวหลายๆครั้งแล้วคราบไอน้ำมันจับฝาเป็นเกล็ดๆ คราบๆ ก็มีการเอาไปวางไว้ให้ที่อ่างล้างจานด้วยเว้ย หรือบางทีนราเอาหม้อข้าวไปแช่น้ำข้ามคืนให้ข้าวมันไม่เกาะหม้อ เช้ามามีฝาปิดให้เรียบร้อยเชียว

อยากรู้จริงๆว่าใคร เจอแล้วจะมอบโล่อนามัยดีเด่นพร้อมประกาศนียบัตรให้แม่งจริงๆพับผ่า

.

หม้อข้าวเรื่องเดียวเม้าท์ไปครึ่งหน้า

มองออกไปนอกหน้าต่างเป็นวิวถนนเข้าเมืองค่ะ

ตอนนี้นราก็อิ่มหนำสำราญดี สุขภาพพุงแข็งแรง ได้กินอาหารดีๆ ครบห้าหมู่เป็นประจำ แม้รสชาติจะเฮงซวยสุนัขบ้วนทิ้งลิงเมินก็ตามที

หวังว่าทุกคนจะสบายดีนะ ตอนนี้หิวจังท้องร้องโกร๊กๆเลย

ไว้เจอกันใหม่จ้า