My Life for...DotA

ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า

ลันลันลา ชีวิตนี้ช่างสุขสันต์

การบ้านจะท่วมมิดหัวก็ช่างมัน

มีแค่ฉันกับดอทเอก็เพียงพอ

หลังจากรอคอยมานานกว่าสองสัปดาห์

แผ่รังสีอำมหิตไปยังที่ทำการไปรษณีย์อย่างหนักหน่วง

สุดท้าย พัสดุบรรจุหนังสือเรียน (ไม่สำคัญ) กับแผ่นวอร์คราฟท์ (สำคัญมาก) ก็เดินทางมาถึงอังกฤษโดยสวัสดิภาพแล้วค่ะ ตอนเดินไปรับกลับมานี่แทบจะกระโดดสวอนเลกดิ่วดิวดิ้วมาเลย

ต้องขอบคุณตาหมูมากๆนะจ๊ะ ถูกใจยิ่งนัก

ได้มาสองวัน รวมสถิติการเล่นแล้วประมาณยี่สิบชั่วโมงเห็นจะได้

เล่นจนเมาส์แฉะ ตาฉ่ำ

เล่นจนเริมจะขึ้นปากเอา เพราะนอนน้อยเกินไป

เอาน่า เดี๋ยวหายเห่อแล้วก็จะเล่นให้พอดีๆแหละ(มั้ง)

แม่มาอ่านเจอไม่ต้องเป็นห่วงนะ เค้าแบ่งเวลาด๊ายยย

.............

บางคนไม่เข้าใจ ว่ามันดีอะไรนักหนาไอ้ดอทเอเนี่ย

นราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่รู้สึกว่าเวลาได้ยินเสียงโป๊งเป๊งๆ เอื๊อก อ๊าก วิ้งๆ เวลามันสู้กันในเกมแล้วจะมีความสุขมาก

เหมือนชีวิตถูกเติมเต็ม ว่าเข้าไปนั่น เหะเหะ

รู้สึกว่ามันมีเสน่ห์ตรงเสียงพูดของตัวละครแต่ละตัว สกิลต่างๆ ไอเท็มโน่นนี่ เล่นไม่เก่ง ตายบ่อยๆ แต่ก็ยังชอบเล่น ไม่รู้เป็นห่านอะไร

ช่วงนี้ก็จะโทรม แต่มีความสุขมาก ได้ระบายความอัดอั้นตลอดสองเดือนอย่างต่อเนื่อง

ใครมีแฟนเล่นดอทเอนะ ไปลองเล่นให้เป็น จะสานสัมพันธ์ระหว่างกันได้อย่างไม่น่าเชื่อ จริงจริ๊ง

.....................

วันนี้มีนัดกับเทา คีซ็อก แล้วก็แดน

สามคนนี้จะกลับบ้านช่วงคริสต์มาสนี้แล้ว เพราะมาแลกเปลี่ยนแค่เทอมเดียว

ฮือๆ ทิ้งกรูไปกันหมดเลย

ถึงจะไม่ค่อยได้เจอกันพักหลังๆ แต่ด้วยความที่กลุ่มนี้เป็นเพื่อนคนแรกๆ โดยเฉพาะเทา เจอกันตั้งแต่ที่สนามบิน ก็เลยรู้สึกว่าน่าจะอำลาสักหน่อย นัดเจอกันตอนห้าโมงครึ่งที่หอสามคนนี้ คุยกันไปคุยกันมาก็ไปหาอะไรกินกันที่โรงอาหาร สปาเก็ตตี้รสชาติหมาเมินมาก (แต่เรายังกิน ตกลงเราเป็นอะไรกันเนี่ย)

นราพกพวงกุญแจรูปช้างมาสามตัว เป็นช้างทำด้วยไหมพรมสีๆ ก็แจกเขาไปคนละตัว

เสียดายนะ จะไปกันแล้ว

แล้วกรูจะพูดอังกฤษกับใคร ทุกวันนี้ภาษาอังกฤษห่วยขั้นวิกฤติ

แปลกแต่จริงๆ อยู่อังกฤษแท้ๆ แต่ไม่ค่อยได้พูดภาษาอังกฤษเลย

เห็นชัดเจนเมื่อวันจันทร์ เขาให้อธิบายเนื้อหางานของตัวเอง พูดอะไรไปไม่รู้แกรมมาร์มั่วสุดๆเลย

อ๊าย อย่ามองหน้านรานะ หน้าเน่า หน้าหนอนมาก

ทำไมก่อนเมนส์มา สิวต้องปะทุเหมือนลาวาพิโรธด้วย ใครรู้บอกที

.................
อันที่จริงก็แอบซีเรียสเรื่องงานตัวเองเหมือนกัน
เป็นคนที่หมดสมาธิง่ายมาก อ่านแป๊บเดียวมันต้องหาอะไรทำละ เปิดยูทูปมั่ง กินขนม กลิ้งบนเตียง มันเลยไปไม่ถึงไหนไง
แต่อย่างน้อยตอนนี้ก็มีเอาท์ไลน์ของเรื่องที่จะเขียนแล้วละ ก็ค่อยๆเก็บข้อมูลต่อไป ก็มีเค้าโครงในหัวละว่าจะแย้งจะสนับสนุนอะไร แต่เขียนจริงคงยากกว่านี้
เพื่อนแนะนำให้ทุบคอมทิ้ง ไม่ก็ให้มันเอาคอมไปซ่อน เราจะได้ไม่เล่นเกม
ฟาย
เอาคอมไปซ่อน แล้วจะทำงานยังไง ฮ่วย พูดไม่คิด
...................
ใบตองคะ
ได้เล่นดอทเอสมใจแล้วค่ะ ชีวิตนี้มีสุขสมใจ
มุกกุ
ชีสอร่อยนะคะ แต่อ้วนอ่า
หนูแนน
ตอนนี้ขานราเหมือนท่อนไม้ผุๆ โคตรแห้งเลย
จะพยายามโบกครีมต่อไปค่ะ