BUIAO's Trip to Rangsit Campus

เอนทรี่นี้โหลดโหดหน่อยนะคะ แบบว่าอยากโฆษณามหาลัย อิอิ
วันนี้ ฝ่ายกิจการต่างประเทศ ยกพลไปเยี่ยมชมม.กรุงเทพ วิทยาเขตรังสิตกัน
เพราะมีอาจารย์ในฝ่ายบางคนที่ไม่เคยไป บางคนก็ไปมาเมื่อชาติเศษมาแล้ว
อย่างนรานี่ พอจบปีสองก็แทบไม่ได้ไปอีกเลย
นัยว่าวันนี้มาเพื่อสังเกตการณ์ความเปลี่ยนแปลงของมหาลัยค่ะ

ตอนแรกไปเดินดูโรงพิมพ์ม.กรุงเทพกันก่อน
นราเคยเห็นหมดแล้วตอนเรียนวิชาโทภาษาไทย เลยไม่ตื่นเต้น
จำได้ว่า มีคนเล่าให้ฟังถึงเจ้าหน้าที่ฝ่ายเย็บคนนึง ที่เม้าธ์เพลินไปหน่อย
ตอกมือตัวเอง เย็บเข้าไปกับหนังสือด้วยเลย หยองงงมาก

นี่โถงหอสมุดค่ะ อาจคุ้นตากันแล้วเพราะออกโฆษณาบ่อยเหลือเกิน
จุดศูนย์กลางข้างบนสุดนั่น มันแหลมๆนะคะ
เพิ่งรู้วันนี้เองว่ามันคือปลายแหลมของเพชร โอ้ เรียนจบแล้วเพิ่งสังเกต


ข้างในจะมีหอประวัติของมหาลัย
เดินมาเจอรูปนี้แล้วขำดี
นี่เครื่องแบบม.กรุงเทพเมื่อราวสามสิบปีที่แล้วค่ะ
ดูปลายกระโปรงตัดตรงจิ ฮิปจริงๆ ฮ่าาา
เหมือนกระโปรงบาร์บี้ที่เราตัดเองเลย

อันนี้เป็นเสาๆ หมุนได้ มีรูปบุคลากรและนักศึกษาที่จบไปแล้วติดอยู่เต็มเลย
พี่ๆ ที่ทำงานก็กรี๊ดกร๊าดเฮฮา หารูปตัวเอง หารูปคนอื่นแล้วหัวเราะกันใหญ่
อืมมม กาลเวลานี่ช่างโหดร้ายจริงๆนะ

โรงหนังไซส์มินิ

จบจากทัวร์หอสมุด ก็มาที่พิพิธภัณฑ์สถานเครื่องถ้วยเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
พิพิธภัณฑ์ที่เป็นความภาคภูมิใจของมหาลัยอย่างยิ่ง
เพราะรู้สึกว่าเราจะมีแบบนี้อยู่ที่เดียว ถ้าจำผิดขออภัย
ในรูปคือเตาทุเรียงค่ะ เอาไว้เผาพวกเครื่องสังคโลกสมัยสุโขทัยมั้ง
อันนี้เป็นแบบผ่าครึ่งให้เห็นถ้วยชามข้างในได้ด้วย
มองเข้าไป เจอคางคกนอนอยู่ในชามตัวนึง

ถ้วยชามรามไหทุกอย่างที่อยู่ในพิพิธภัณฑ์ล้วนเป็นของจริงทั้งสิ้น
เลยไม่กล้าหยิบกล้าจับอะไรมาก เดี๋ยวซวย
พวกเครื่องเซรามิกโบราณเหล่านี้ เขาว่าทนทานที่สุด
ไม่เจ๊ง ไม่ร้าว ไม่อะไรทั้งสิ้นนอกจากคนถือจะโง่ทำตกแทน
เพราะดินที่ปั้นมันมาจากดินภูเขาไฟหรือไงเนี่ยแหละ
แต่พวกเครื่องเคลือบลายครามที่เอาขึ้นสำเภามาแล้วเรือจมเนี่ย
เจ๊ง ลายเละหมดเลย เพราะพวกนี้มันแพ้เกลือ

กั่กๆ ชอบรูปปั้นอันนี้อ่ะ
เหมือนคนกินอิ่มแล้วลูบพุง เป็นท่าประจำของเรานี่หว่า
นี่เป็นหลักฐานแสดงให้เห็นว่า คนโบราณนั้นบูชาคนที่กินเก่งจนพุงกาง
จนต้องทำรูปบูชาเลยนะเนี่ย (เกี่ยวปะ?)
ล้อเล่นค่ะ มันเป็นรูปคนท้องตังหาก
อีกอันเป็นดินเผารูปควาย
สุภาษิตที่ว่า อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่น
ก็น่าจะเกิดในสมัยนี้ค่ะ เพราะมีคนปั้นรูปควายแล้ว

เอาสักหนึ่งแชะ
หานราเจอไหม?
คนซ้ายสุดเป็นพี่ผู้ประกาศข่าวจากช่องทีวีไทยเชียวนะคะ น่ารักมาก
เขามาสอนภาษาอิตาเลียนที่ม.กรุงเทพค่ะ

ต่อไป ไปทัวร์ตึกนิเทศศาสตร์
โอ้ รู้แล้วว่าทำไมม.กรุงเทพถึงดังเรื่องคณะนิเทศฯ
และทำไมมันถึงแพงหูดับตับไหม้อย่างนี้
ก็ท่านมีอุปกรณ์ทันสมัยใหม่กิ๊กพร้อมให้นศ.ได้ปฏิบัติการจริงขนาดนี้...
(นางแบบสวยป่ะ คุคุคุคุ)

...สปอตไลท์ในห้องปฏิบัติการของเอกบรอดคาสท์ก็ตัวละเป็นแสนขนาดนี้
ควบคุมด้วยคอมพิวเตอร์ขนาดนี้...

...แถมเวทีสำหรับเอกการแสดง ก็สร้างใหม่ซะอลังการงานสร้างได้ขนาดนี้...

นี่ยังไม่รวมห้องปฏิบัติการกราฟฟิกที่ใช้เครืองแมคเรียงรายเป็นร้อย
อุปกรณ์ตัดต่อ อัดเสียง ระบบใหม่เอี่ยมนะเนี่ย อู้ว
สมราคาค่าเทอมมากค่ะ
ถือเป็นการโฆษณาให้น้องๆ ที่อยากเข้าม.กรุงเทพ โดยเฉพาะนิเทศฯไปด้วยละกันนะ
..................................

ตอนออกมาจากม. จะไปทานข้าวเที่ยง
ก็เจอเรื่องน่ากลัวขึ้นเสียก่อน
ไฟไหม้!!!

ตึกนี้อยู่ตรงข้าม เยื้องๆ กับมหาลัย เป็นโรงงานไก่สด
ตอนนราเรียนอยู่ปีสอง มันเคยไหม้มาแล้วครั้งนึงด้วย
ตอนเห็นไกลๆ เห็นแต่ควันโขมง ก็คิดว่าไหม่ไม่มากและดับไปแล้ว
แต่พอรถเลี้ยวโค้งเข้ามาใกล้ๆ โหย ดับบ้าไร
ไฟลุกท่วมอยู่ข้างในชั้นบนของโรงงาน ควันออกมามากกว่าเก่าอีก
น่ากลัวจริงๆ ได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้ใครติดอยู่ในนั้นเลย
..................................

แวะทานกลางวันที่ร้านจิตรโภชนา บุฟเฟต์ 199 บาท (ไม่รวมแวท)
นรากินแต่มื้อเช้า หลังจากนั้นไม่แตะอะไรอีกเลย รอมาถล่มที่นี่โดยเฉพาะ

เป็นบุฟเฟต์อาหารไทยปนฝรั่งนิดหน่อยค่ะ
มีพวกข้าวผัด แกงไก่ตุ๋นฟัก (แต่ตักมาเป็นมันฝรั่ง) น้ำพริก ข้าวซอย ก๋วยเตี๋ยว
อาหารฝรั่งของโปรดนรา ก็มีขนมปังกลมๆ ทาเนยสด ไก่อบซอสกะเพรา ซุปมันฝรั่ง
ไข่ตุ๋นอร่อยดี ใส่เห็ดฟางชิ้นเล็กๆด้วย

ซุ้มน้ำพริกและขนมจีน ตกแต่งสวยจังเลย
ตรงนี้นราไม่ได้ทานเลย ทานไม่เป็น
แต่เห็นพี่ๆ เขาบอกว่าอร่อยกันนะ

โต๊ะของหวาน
มีเค้กครีมมะพร้าว แครนเบอร์รีครีมชีส มัฟฟินโรลเล็กๆ
แทบไม่ได้แตะเลย ไม่ถูกจริตเท่าไหร่
เอ หรือเป็นเพราะเรายัดไม่ลงแล้วหว่า
ก็เล่นเขมือบขนมปังกลมๆทาเนยไปห้าก้อน ซุปมันฝรั่งสองถ้วย ซุปไก่ตุ๋นฟักถ้วย
ไข่ตุ๋นสองถ้วย แคนตาลูปปั่นแก้วนึง ข้าวต้ม มันต้มขิง บลาๆๆ
อย่างนี้ดูตะกละไปไหมคะ อุ๊ย อายจัง

รูปสุดท้ายก่อนแบตกล้องจะหมดและจบหน้าที่ไปโดยปริยาย
เล็บใหม่ค่ะ อุฮิ
กลับมหาลัยในสภาพคนท้องสี่เดือน
ง่วงงงง ที่สุดในโลกกก อยากนอนนน จริงๆนะตอนนั้น

ใบตอง
แพทช์เร่งเวลามันคืออะไรอ่ะ แล้วหาได้ที่ไหนเหรอ
เบื่อนั่งรอเวลาระดับสามแรงเต่าแล้วอ่ะ

หมูหวาน
ยินดีด้วย คุณบัณฑิตหกเต้า วิ้วๆๆ
อยากเห็นจำปาในส้นสูงมาก รอมาห้าปี จะได้เห็นเสียที
เกมซิมส์สนุกนะ เล่นจิแล้วจะติดใจ

มุกกุ
นราต้องขอโทษแทนบล็อกบ้าๆบวมๆของนราด้วยนะคะ
ที่ทำให้ความตั้งใจในการร่ายกลอนของมุกต้องสูญเปล่า
ไปอ่านคอมเมนท์มุกในบล็อกก่อนหน้าของแนนแล้ว
อยากบอกว่า เป็นกำลังใจให้มุกนะ อย่าเครียดมาก
ไม่รู้เหมือนกันว่าจะพูดยังไง เพราะเรื่องในครอบครัวเป็นเรื่องละเอียดอ่อน
แต่อยากให้มุกมีความสุขมากๆนะ
นราเข้าใจที่มุกบอกว่า โดนยัดเยียดให้เรียนโน่นเรียนนี่ตลอด
หัวอกเดียวกันค่ะ
ที่นราต้องไปอังกฤษนี่ ก็ไม่ได้อยากไปหรอกนะ
เป็นผลจากคนหวังดีเขาทั้งนั้นค่ะ ตอนนี้ร้องไห้วันเว้นวันเป็นเรื่องปกติ
สู้ๆ มุกๆ วายๆ โอ้ๆ

แนนคะ
ขอให้ถึงโตคิโยโดยปลอดภัย
ส่งข่าวมาบ้างนะ
กลับมาแล้วมาเอานิยายล่ำบึ้กที่นราแปลไปอ่านด้วย อุตส่าห์เก็บไว้ให้