Shopping like A Girl

หลังจากโง่มาแปดเดือนกว่า

วันนี้สมตุ้ยก็ดวงตาเห็นธรรม

ได้เข้าสมาคมโอทูแทนไอดีทีโมบายล์ที่ใช้มาตลอดตั้งแต่มาถึงอังกฤษแล้วค่ะ

คิดแล้วรู้สึกเลยว่ากรูนี้หนอช่างแสนโง่งม

เพราะซิมโอทูที่ซื้อมาใหม่นี้ ส่งข้อความฟรีไม่จำกัด

โทรฟรีสามร้อยนาที โทรหาเครือข่ายโอทูด้วยกันฟรี

เดือนละสิบปอนด์นี้ดๆ สัญญาสิบสองเดือน

ที่แค้นใจยิ่งกว่านั้น คือเมื่อมาคิดดีๆแล้ว

ถ้านราไปสมัครโอทู เซ็นสัญญาซื้อมือถือพร้อมสัญญาแบบสิบแปดเดือนตั้งแต่เดือนแรกที่มาถึง ป่านนี้ก็ได้ใช้มือถือสมาร์ทโฟนแบบถูๆไถๆ เท่เก๋ไก๋กับเขาไปแล้ววว ฮือ เสียดาย

ใครจะมาเรียนอังกฤษ เรื่องนี้อย่าพลาดนะคะ

มาถึงแล้ว ยิ่งอยู่นานหลายปี

ทำสัญญาแบบสิบแปดเดือน หรือยี่สิบสี่เดือน เขาให้โทรศัพท์ฟรี

พร้อมเงื่อนไขว่าต้องจ่ายอย่างต่ำเดือนละเท่านั้นเท่านี้

ส่วนใหญ่เริ่มที่ประมาณสิบปอนด์

แต่แหม เน็ทฟรี ข้อความไม่จำกัด โหลดโน่นนี่ฟรี

คุ้มจะตาย เสียดายๆ

.

ไอดีทีโมบายล์ที่ว่า หาซื้อได้ที่ศูนย์วีเอฟเอสที่เราไปทำวีซ่าอ่ะ

เป็นซิมการ์ดเหลืองๆ ไปค้นดูเอาเองในเอนทรี่เก่าของนรานะ

มันสะดวกจริงอะไรจริง ถึงอังกฤษปั๊บยัดใส่มือถือโทรกลับบ้านได้เลย

แต่มันแพง และมันหาที่เติมเงินยากกว่าเครือข่ายอื่น

ในขณะที่พวกโอทู ทีโมบายล์ ออเรนจ์ และทรี เติมจากเครื่องเอทีเอ็มได้ ร้านสะดวกซื้อที่ไหนก็มี

นราต้องเดินไปหาร้านที่มีเครื่องเหลืองๆสำหรับขายบัตรเติมเงินของเครือข่ายนี้เท่านั้น ซึ่งส่วนใหญ่มักอยู่ตามไปรษณีย์

ไอ้โทรนาทีละประมาณสิบห้าเพนซ์ไม่เท่าไหร่หรอก

เพราะเครือข่ายอื่น ถ้าโทรข้ามเครือข่ายกันมันแพงกว่านี้เยอะ

แต่ไอ้ส่งข้อความนี่สิ ส่งทีสิบห้าเพนซ์ สามสิบเพนซ์

แล้วนราก็พวกชอบส่งข้อความซะด้วย

หมดตัวสิคะ เติมแป๊บๆก็หมด

ยิ่งช่วงหลังๆนี่ ส่งข้อความคุยกับเพื่อนที่อยู่ลีดส์ทุกวัน

วันละสามสี่ฉบับ มันจะเหลืออะไรรรร

.

เกร็ดความรู้เล็กๆน้อยๆ ที่นี่โอทูแพงสุดและดีสุด ส่วนทีโมบายล์เป็นอะไรที่เน้นประหยัดและคุ้มค่า ประมาณว่า Budget Friendly ค่ะ

.

เข้าเรื่องตามหัวข้อเอนทรี่

วันนี้ไปช้อปปิ้งแบบผู้ญิ้งผู้หญิงกับเคียร่า เพื่อนสาวคนจีนมาค่ะ

ตื่นเต้นเหมือนกันนะ

เพราะไม่ค่อยได้ช็อปอะไรแบบนี้เลย

ปกติซื้อแต่เสื้อ ซื้อเสร็จก็ออก กลับบ้าน

ไม่ค่อยได้เข้าร้านนั้น ออกร้านนี้ ลองโน่นนี่เท่าไหร่

วันนี้ไปบู๊ทส์แล้วก็ร้านเครื่องสำอางค์ประมาณสี่ร้าน

ลองลิปสติก เลือกลิปกลอส เลือกสีทาเล็บ

ผู้ญิ้งผู้หญิง แม่มาเห็นต้องไม่เชื่อแน่

เครื่องสำอางค์ที่นี่แพงกว่าไทยเยอะเลย
แต่ก็มีบางยี่ห้อที่พอถูไถ ไหนๆที่ใช้อยู่ก็จะหมดแล้ว
ได้สีทาเล็บสีชมพูลูกกวาดจากเซเว่นทีนมาขวด พร้อมด้วยสีทองแรดสะแมนแตนอีกขวด ขวดละปอนด์
ลิปสติกสีโรสซอร์เบต์ของริมเมลมาแท่ง สีชมพูแหละแต่ไม่หวานมาก
เอาไว้ทาเป็นเบสก่อนทับด้วยลิปกลอส
ลิปกลอสยี่ห้อไรไม่รู้ สีชมพูอมม่วงอ่อน
เหนียวสุดๆ ยังกะกาวดักหนู แต่อยู่ทนดี
...แต่มีความรู้สึกว่าอยากกลับไปสอยลิปกลอสของริมเมลมาอีกแท่ง ทาแล้วจูซซี่ ปิ๊งปั๊งเยิ้มแหยะสุดๆ แหมมม ก็มันลืมไม่ลงงงนินา...
.
สถานีต่อปายยย
ชาริตี้ช็อป หรือร้านการกุศลนั่นเองจ้า
วันนี้เราไปกันที่บริติชฮาร์ทฟาวเดชั่นกัน
ร้านขององค์กรการกุศลพวกนี้ จะขายของมือสองต่างๆ ตั้งแต่เสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า หนังสือ เครื่องแต่งบ้าน และอื่นๆ โดยรายได้จะแบ่งไปให้องค์การการกุศลนั้น เขาก็เอาไปสนับสนุนเด็กๆในประเทศด้อยพัฒนา คนยากจน หรือเด็กที่เป็นมะเร็งอะไรแบบนี้
เพราะงั้นวันนี้เราไม่ได้แค่หว่านเงินลงผืนดินอังกฤษนะ
เนี่ย ทำบุญนะเนี่ยยย...
.
เดี๋ยวนี้เบื่อกระเป๋าใบใหญ่
เวลาออกไปเที่ยวกับเพื่อน บางทีไม่อยากถืออะไร
ถือกระเป๋าใหญ่บางทีเกะกะ ของก็มีไม่มาก
เป็นคนไม่พกเครื่องสำอางต่างๆติดตัวค่ะ
หลักๆที่ต้องพกติดตัวตลอด ก็มีพาสปอร์ต คีย์การ์ดเข้าหอ เป๋าตังค์ ลิปบาล์ม ลิปกลอส แป้ง จบ แค่นี้เอง
ไม่เยอะ แต่ยัดใส่กระเป๋าที่ใช้อยู่ ณ ตอนนี้ไม่หมด
ถึงใส่หมดก็ตุงซะ น่าเกลียด เหมือนถุงเป็นริดสีดวง
วันนี้โชคดี ป๊ะกระเป๋าสะพายใบเล็กสีแดงกำมะหยี่ ถูกใจเจ๊
ใบละ 1.99 ปอนด์ ก็สอยมาซะแบบไม่คิดอะไร


ช่วงนี้ยังเป็นฤดูร้อนอยู่

แต่ทำไม้วันนี้ฝนตกทั้งวัน

ขนาดคนอังกฤษเองยังบ่นกันพึมพำเรื่องอากาศไม่ดี

แถมนรากับเพื่อนก็ไม่มีใครเอาร่มไปอีก เจริญ

เดินตากฝนกันหัวแฉะ ตั้งแต่บ่ายโมงถึงบ่ายห้า

แต่ฝนอังกฤษไม่เหมือนฝนไทยนะคะ มันตกแต่มันไม่เปียก

งงไหม

คือมันเป็นฝอยๆ อากาศจะเย็น เยือก หนาว ชื้นแฉะ ลื่น

ถ้าเป็นฝนไทย มันจะเทซ่าลงมาทำให้เราเปียกโชกได้ทั้งตัว

แต่ฝนอังกฤษ เราเดินตากฝนได้โดยเสื้อแค่ชื้นๆ กลับถึงบ้านก็แห้งพอดี อยู่อังกฤษมานี่ไม่เคยตัวเปียกแฉะเพราะฝนเลยนะจริงๆ

.

แต่เอาเถอะ ประเด็นคือฤดูร้อน

ก็ต้องมีบางวันบ้างละน่าที่แดดดี อากาศแจ่มใส

วันแบบนั้นก็จะเห็นฝรั่งเลื้อยกันเต็มสนามหญ้า

สาวๆก็แต่งตัวสวยๆกัน สายเดี่ยว เกาะอก ผ้าป่านผ้าฝ้าย

เห็นแล้วก็เสียดายว่าเราน่าจะเอามาจากบ้านมามากกว่านี้

ตอนนี้นรามีชุดกระโปรงที่เป็นผ้าบางๆสำหรับใส่ฤดูร้อนแค่ตัวเดียว

แถมใส่แล้วคันอีกเหอะ

เสื้อยืดนี่ใส่แล้วรู้สึกตัวเองเฉิ่มเบ๊อะมากมาย

พอดีว่าวันนี้ไปร้านองค์กรการกุศลใช่ไหมคะ

เจอเสื้อมือสองตัวนี้ ราคาสองปอนด์กว่า

สอยแบบไม่คิดเลย น่ารักดี

นางแบบเซ็กซี่ม่ะ อิอิ

รู้หรอกว่ามันแพง

แต่ราคานี้ถือว่าถูกเหมือนได้เปล่าเมื่อเทียบกับเสื้อผ้าแนวนี้ตามร้านค้าทั่วไป

ที่มาบุญครอง เราสามารถซื้อเสื้อแบบนี้ได้ในราคาสองร้อยบาท หรือเกือบสี่ปอนด์ แต่ที่นี่เสื้อผ้าฤดูร้อนแบบนี้ ราคาประมาณตัวละสิบปอนด์ขึ้นไปทั้งสิ้น ยิ่งเป็นกระโปรงผ้าฝ้ายด้วยแล้วละโคตรแพง อาจจะถึงยี่สิบห้าปอนด์ด้วยซ้ำไป

รู้อย่างนี้ขนพวกเสื้อผ้าหน้าร้อนมาด้วยดีกว่า

ใครจะไปคิดว่าอังกฤษก็ร้อนกับเขาเป็นเหมือนกัน

.

ช่วงนี้ก็ยังสบายดีค่ะ

มีอะไรให้ต้องทำบ้าง ทั้งยากทั้งง่าย

แต่ก็คงผ่านพ้นมันไปได้ในเร็ววัน

ทุกคนก็รักษาสุขภาพนะคะ

ขอบคุณที่ยังติดตามค่ะ