วันจันทร์ที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2553

Welcome Home, England!

วันนี้บอลอังกฤษแพ้
เจอเยอรมันซัดไปซะ 4-1
ก็รู้นะว่ามาอาศัยประเทศเขาอยู่แท้ๆ ควรจะเป็นกระเหรี่ยงที่ดีสนับสนุนเจ้าบ้าน แต่แหม ลึกๆก็แอบเชียร์เยอรมันอยู่หน่อยๆ แต่ต้องแอบแบบลึกมาก มากกก เพราะมีสิทธิ์โดนตีนผู้ดีแถวนี้สามัคคียำเอาได้
บอลเตะบ่ายสาม คนอังกฤษตื่นเต้นกันมาก
ประมาณว่านัดนี้เฟ้ย ล้างตาเฟ้ย
เป็นนัดเดือดที่พลาดไม่ได้ ก็เตรียมตัวกันใหญ่
ผับในมหาลัยเต็มจนแทบจะระเบิด
บอลเตะเสร็จประมาณบ่ายห้ากว่าๆมั้ง
ฝรั่งทาหน้าขาวแดง คลุมธงชาติอังกฤษ ใส่เสื้อเวย์น รูนีย์ เดินหน้าเหี่ยวคอตกกันมาเป็นแถว สงสารก็สงสาร ขำก็ขำ อยากถ่ายรูปแต่ใจไม่กล้าพอ
เพื่อนคนเยอรมันสะใจมาก เขาบอกว่าคนอังกฤษชอบเกลียดคนเยอรมันแบบไม่มีเหตุผล พอเยอรมันชนะปุ๊บมันเอาขึ้นเฟซบุ๊กเลย ประมาณว่า แหมเยอรมันเตะดีจังเลยน้อวันนี้ แหมช่างเยี่ยมยอดจริงๆ
คิดว่าเพื่อนคนอังกฤษได้อ่านคงนั่งขบฟันกรอดๆด้วยความแค้น แต่ทำไรไม่ได้
.
บอลที่นี่เหมือนเป็นศาสนา
สำคัญมาก บอลวิ่งพล่านอยู่ในสายเลือด
นราเคยถามเคียร์น เพื่อนคนอังกฤษว่า เมิงดูบอลหรือเปล่า มันมองหน้ากลับแบบ ถามไรของเมิงเนี่ย มันก็ต้องดูสิ ของมันแน่อยู่แล้ว
เมื่อวานเคียร์นแวะมาหาที่มหาลัย ก็นั่งคุยกันไป
เขาก็บอกว่า เนี่ยนะแมทช์ปะทะเยอรมันวันพรุ่งนี้ต้องดูๆ พลาดไม่ได้เด็ดขาด ประหนึ่งว่าเป็นแมทช์สำคัญของชีวิต
นราก็พูดว่า แล้วถ้าเกิดว่า... ท่านขัดขึ้นกลางลำเลย
"ไม่มีถ้าอะไรทั้งนั้น ห้ามถ้า ห้ามแต่ อังกฤษต้องชนะ ถ้าไม่ชนะละก็ I will go mental" ประมาณว่ากรูจะบ้าแม่งไปเลย
วันนี้ผลออกมา 4-1 แบบนี้ นราก็ได้แต่นึกถึงพ่อคุณ
ป่านนี้ทำลายข้าวของในผับพังหมดแล้วมั้ง กร๊าก
เลยส่งข้อความไปแซวประมาณว่า อย่าเพิ่งบ้านะใจเย็นๆ
เคียร์นตอบกลับ "เอาเหอะ อย่างน้อยบ้านกรูก็ชนะในสงครามโลกอะ"
ขำกลิ้ง
.
อาจจะงงว่า จู่ๆตาเคียร์นนี่โผล่มาจากไหน
จริงๆเคยเขียนถึงไปแล้ว แต่ไม่ได้เอ่ยนาม
เฮียก็คือพ่อคุณที่ขับรถสปอร์ตสุดเท่ ที่เกือบทำเอานราหัวใจวายตายคารถมาแล้วด้วยการปล่อยมือจากพวงมาลัยซะดื้อๆตอนซิ่งอยู่ด้วยกันนั่นแหละ เขาละ
เคียร์นเป็นมนุษย์ที่เจ๋งมาก นราโคตรปลื้ม
ชีวิตนี้อยู่ไม่ได้ถ้าขาดอะดรีนาลีน
อายุ 26 หางคิ้วมีแผลเป็นจากตอนเมาแล้วหาเรื่องตอน 17 อายุ 14 ขี่มอไซค์แบบตัวถังใหญ่ๆ เท่ๆ แบบที่นราอยากได้ เคยขับรถแข่ง ตอนนี้ขับรถสปอร์ตไปทำงานที่ซูเปอร์ฯ ซ่อมรถเองก็ได้ กลางคืนเป็นดีเจในคลับ เป็นเอ็มซี(ที่แร็ปเร็วๆกับเพลง) เล่นโรลเลอร์สเกต เล่นคาราเต้ วาดรูปสวยอีกอ่ะ เอาเข้าไป
นี่เคียร์นวาดให้เป็นที่ระลึกตอนมาเมื่อวาน
ฝีมือผู้ชายนะเนี่ย

เฮียชอบทรานสฟอร์มเมอร์ม้าก เอารูปออปติมัสไพร์มที่วาดไว้ให้นราดู อึ้งไปเลย
สวยมาก สวยแบบมืออาชีพอ่ะ
นราถามมันว่า มีอะไรบ้างไหมที่เมิงทำไม่เป็นเนี่ย
แม่งทำเป็นแถมเก่งซะทุกอย่าง
วันเดอร์บอยสุดๆ
แล้วนะ คอมนราก็เหมือนจะเป็นใจ มาเจ๊งเอาวันที่เคียร์นมา
นราตกใจมาก คอมเปิดไม่ได้ ชิบหายละกรู จะเขียนวิทยานิพนธ์แล้วเสือกมาเจ๊งอะไรตอนนี้
ก็ได้ท่านเคียร์น (เมื่อกี๊ยังเรียกมันอยู่เลย ฮ่า) ช่วยซ่อมให้จนหายราวปาฏิหาริย์
บอกแล้วว่าเฮียทำได้ทุกอย่าง
.
รองเท้าคู่นี้ซื้อมาได้ซักพักแล้ว
กัดตีนฉิบหาย แต่สวยเลยอดใจไม่ไหว
ยี่สิบปอนด์ค่ะ ได้ส่วนลดนักเรียนลดเหลือสิบเจ็ดปอนด์
อังกฤษนี่สวรรค์ของสาวเท้าใหญ่จริงๆให้ตาย
บอกตามตรง ช่วงนี้เหงา
เหมือนชีวิตมันคว้างๆ ว่างๆ เปล่าๆ
เหมือนเวลาผ่านไปเชื่องช้า หนืดๆ เหมือนเท้าติดกาวดักหนู
เวลาตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกว่า เราอยู่คนเดียวแล้วนี่หว่า
มันก็เศร้าๆ โหยหาอะไรสักอย่างที่บอกไม่ถูก
ใครต่อใครที่เราใกล้ชิดที่นี่ ก็เป็นเพื่อน ไม่ได้อยู่กับเราตลอดไป
ตอนนี้เพลง Life for Rent ของ Dido โดนใจมาก
ตรงกับชีวิตทุกอย่าง
งั้นวันนี้ปิดด้วยเนื้อเพลงละกันนะ
.
I haven't ever really found the place that I call home
I never stick around quite long enough to make it
I apologise once again I'm not in love
But it's not as if I mind
that your heart ain't exactly breaking
It's just thought, only a thought
*But if my life is for rent, and I don't learn to buy
Well I deserve nothing more than I get
Cause nothing I have is truly mine
I've always thought
that I would love to live by the sea
To travel the world alone and live more simply
I have no idea what's happened to that dream
Cause there's really nothing left here to stop me
It's just a thought, only a thought
(*)
While my heart is a shield
And I don't let it down
While I am so afraid to fail so I don't even try
Well how can I say I'm alive
(*)

4 ความคิดเห็น:

  1. เริ่มต้นเอนทรี่มาอย่างหนุกหนาน ทำไมลงท้ายเศร้าจังคะ
    พยายามหาไรทำนะจะได้ไม่เหงา
    เราไปถ่ายรูปรับปริญญาหนูแนนมา หนูแนนงามแงะมากๆค่ะ
    นราน่าจะมาโนะจะได้เจอกันตัวเป็นๆ
    บิ้วค่ะ

    ตอบลบ
  2. ^ คห.ข้างบนพูดดีมาก สงสัยรู้ว่าเราจะมาอ่าน หุหุ
    เริ่มเรื่องอ่านสนุกดีจริงๆ หลังๆเศร้าแฮะ
    รูปวาดสวยมากอ่ะ

    ตอบลบ
  3. เห็นด้วยกับเม้นอื่น อารมณ์เหวี่ยงสามร้อยหกสิบองศาเลยจากต้นจนจบนิ เริ่มฮาจบซึมๆ อยู่ไกลบ้านต้องจิตแข็งเข้าไว้นะคะนรา

    โชคดีเนอะเพื่อนซ่อมคอมได้น่ะ ถ้ามาเกิดกะมดคงหยุดหายใจไปหลายวิ คอมคือชีวิต ยิ่งช่วงปั่นงานส่งนี่สุดๆ

    เป็นคนเท้าเล็กเลยไม่อินเรื่องรองเ้าเบอร์ใหญ่ แต่พอจะโยงอารมณ์เข้ากับกระโปรงไซส์ใหญ่ได้ ตอนไปอังกฤษมดกวาด Dorothy Perkins กะ Topshop มาเพียบ แถวบ้านตอนนั้นไม่มีขาย

    ตอบลบ
  4. ทึ่งกับความสามารถของท่านเคียร์นของอุ้ย ผู้ชายอะไรเก่งไปซะทุกเรื่อง แล้วก็ตลกกับเรื่องบอลนั่นด้วย รูปดวงตาที่เขาวาดน่ะ ลูกกะตาอุ้ยอ๊ะป่าว ดูสวยเศร้า ๆ

    รองเท้าสวยจ๊าบดีนะอุ้ย แต่ 20 ปอนด์แพงไปมั้ย ส้นสูงชะมัด มะแอ้ล่ะเมื่อยแทน แถมกัดตีนอีกตะหาก จริง ๆ ตีนก็มีแค่สอง แต่รองเท้าทำมั้ยมันดันมีเยอะแยะกองเป็นภูเขา นี่ล่ะผู้หญิง มะแอ้ก็เป็น ผู้หญิงทั่วโลกก็เป็น ห้ามใจไม่ให้ซื้อได้เมื่อไหร่ ประหยัดตังค์ไว้กินหนมได้อีกเยอะ ว่ามะ

    เรื่องการเซฟงานที่เพื่อนแนะนำก็ดีนะอุ้ย มะแอ้ก็เคยเจอมาแล้วกับปัญหาแฮนดี้ไดร์ฟหายแล้วไม่ได้เซฟสำรองไว้ที่ไหนเลย ตอนนั้นเซ็งชีวิตไปหลายวันเหมือนกัน แล้วจริง ๆ เราจะไม่โชคดีเสมอไปนะ ถ้าเคียร์นไม่อยู่ ใครจะซ่อมคอมให้จ๊ะ

    ตอบลบ