After 13 weeks of blood, sweat, and tears, my Critical Reading course was over.
Other than teaching the kids what I know, I already learned a lot from them. Seriously, my teaching life wouldn't have been this nice if I ain't got these wonderful students.
When I said "wonderful", I didn't say that these kids are from heaven, that they are little angels who have done no wrong. I often got upset when they were very noisy even when their friends were giving a presentation in front of the class or when some of them came to me with the most innocent look they could manage and asked me what the assignment that I spent at least fifteen minutes every week explaining was. But most of the time they are nice enough not to provoke the devilish side in me.
.
I have never thought I would like teaching.
.
For years my family have been trying to persuade me to take Bangkok U scholarship and become a teacher. I hated it so much back then and tried everything from crying to begging, from raging to sobbing to make them understand that I did not want to be a teacher. Yet here I am, being in charge of approximately 500 students in two modules, and the oddest thing is that I enjoy my life now. I even look forward to some of my classes!
.
This is the first thing I learned from the students: teaching is not always boring, especially when you have nice, fun students to teach. My class wouldn't be this fun without all you lovely students, if you are reading. From you I have learned how to be very patient and not to give you a thick ear right away when my anger explodes. From you I have learned to be more careful as I have to grade your score carefully, and from you I have learned that teacher is not always the only core of the class.
.
Knowing it or not, you kids have given me a nice, memorable time of my first teaching experience. I hope you guys enjoyed my class, because I did enjoy teaching you. Thank you so much for coming to class and handing in assignments on time. Thanks for being honest with me when you forgot to do your homework. I am actually just a new teacher with zero experience, so if I did something wrong, I hereby apologise.
.
Please always remember that it is not only I who teach you - but it is also you who teach me how to be a good teacher.
.
Man, I love my students!
****************
.
หลังจากฝ่าด่านการเรียนมา 13 สัปดาห์จนเลือดตาแทบกระเด็น เหงื่อไหลแทบหมดร่าง น้ำตาไหลพร่างแทบขาดใจ ในที่สุดวันนี้นราก็ปิดคอร์สรีดดิ้งไปแล้วหนึ่งคอร์สค่ะ
.
ถ้าให้พูดจริงๆละก็ นราได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างจากการสอนนักศึกษา ไม่ได้เป็นแค่ฝ่ายถ่ายทอดความรู้อย่างเดียวเท่านั้นนะเอ้อ สอนหนังสือคงไม่สนุกแบบนี้ ถ้าไม่ได้พบกับนักศึกษาดีๆเหล่านี้ทุกคน
.
เดี๋ยวจะหาว่าอวยกันเอง คือจริงๆแล้วนศ.เหล่านี้ก็ไม่ได้น่ารักตลอด 24 ชั่วโมงนะคะคุณขา บางทีก็มีบ้างบางเวลาเว้ยเฮ้ยที่กว่าจะขึ้นห้องมาได้ก็เกือบชั่วโมงเว้ย บางทีก็เม้าท์กันไม่ได้หยุด ด่าก็แล้ว ดุก็แล้ว ก็ไม่ได้ผล เงียบไปแปปนึงเดี๋ยวก็เอาอีกละ คุยกันซู่ๆซ่าๆกลบเสียงเพื่อนที่กำลังรายงานหมด เอ่อ ใจจริงอยากเอาน้ำสาดมาก แต่กลัวโดนไล่ออกเลยแค่ส่งสายตาฉึกๆนศ. โชคดีที่มีนศ.คอยทำเสียงจิ้งจกจุ๊ๆให้ คอยปรามเพื่อนเวลาเพื่อนเสียงดัง ประทับใจมากๆ หรือบางทีก็เดินทำหน้าอินโนเซนท์นุ้งนิ้งเข้ามาถามว่างานนี้ๆคืออะไร ซึ่งไอ้งานที่ว่ากรู เอ้ย ดิชั้นก็อธิบายไปแล้วทุกคาบ คาบละสิบห้านาที แล้วคุณไปอยู่ไหนม๊าาาา แอร๊ย สติจะแตก
.
แต่ส่วนใหญ่แล้วนศ.น่ารักกันมากๆ ยังไม่มีก่อปัญหาพอที่จะปลุกอีผีบ้าในตัวนราให้ตื่นได้ค่ะ ไม่งั้นละเอาให้เละไปข้าง
.
เมื่อก่อนนะ ไม่เคยคิดเลยว่าจะชอบงานสอนเลยให้ตาย แต่ก่อนเกลียดเข้าไส้ ยังไงก็จะไม่เป็นครูสอนหนังสือแน่ๆ ครอบครัวก็ทั้งปลอบทั้งโอ้โลมปฎิโลมนานา นราก็ค้านหัวชนฝาในทุกวิถีทาง ทั้งโวยวาย ซึมเศร้า ร้องไห้ ดิ้นพราดๆ เหลืออย่างเดียวคือยังไม่ได้ไปโดดตึกประชดครอบครัว สุดท้ายพอมารับทุนเป็นอาจารย์แล้ว เอ๊ะ แปลกเว้ย สอนหนังสือมันก็สนุกดีนี่นะ ที่แปลกก็คือบางวันถึงกับตั้งตาคอยให้ถึงเวลาสอนด้วยซ้ำไป โอ้ โลกนี้ถึงกาลล่มสลายแล้ววว
.
นี่คือสิ่งแรกที่นราได้เรียนรู้จากนศ. งานสอนหนังสือไม่ได้น่าเบื่อเสมอไป เวลามีเด็กน่ารัก เด็กตั้งใจเรียน เล่นเป็นเล่น เรียนเป็นเรียน เราก็อยากสอน อยากทำตัวตลกแดกให้นศ.ขำ เรียนไม่เบื่อ สอนมา 13 สัปดาห์นี่เด็กจำอะไรได้บ้างเปล่าก็ไม่รู้ นอกจากว่าอาจารย์มันเป็นตลกคาเฟ่
.
เอาวะ เป็นคาเฟ่ เป็นปาหี่ให้เด็กดูแล้วเด็กชอบมานั่งเรียนก็เอาวะ ศรีทนได้
.
สิ่งที่ได้เรียนรู้จากนศ.คือ ต้องอดทนมากๆ บางทีแหมมันอยากจะป้าบเข้าให้สักทีนะ แต่ต้องอดทนๆๆๆๆๆ ทุกวันนี้ก็ใจเย็นลงมาก นอกจากนี้แล้วก็ยังต้องทำตัวให้เป็นคนระมัดระวังรอบคอบ เพราะเกิดไม่รอบคอบเวลาตัดเกรดแล้วเด็กเกรดผิดหรือเกรดไม่ออกละซวยเลย ตามแก้กันยาว
.
การที่ได้สอนหนังสือให้ นศ. ทุกคนทำให้ประสบการณ์การสอนครั้งแรกในชีวิตของนราเป็นอะไรที่น่าจดจำมากๆ ก็ได้แต่หวังว่านศ.ทุกคนจะชอบเรียนกับนรานะ เพราะนราก็มีความสุขที่ได้สอนนศ.ทุกคน ต้องขอบคุณมากๆที่มาเข้าเรียน มานั่งเฉยๆก็ยังดี ขอบคุณที่ส่งงานเรียบร้อยทำให้คนระเบียบแหลกเหลวอย่างนราไม่ต้องวุ่นวายมาก รวมไปถึงความซื่อสัตย์ของทุกคนที่ยอมรับกันอย่างภาคภูมิใจว่า "ผมยังไม่ทำการบ้านเลยคับ ฮ่า ฮ่า"
.
วันก่อนไปงานเลี้ยงอำลารุ่นพี่ปีสี่ (เป็นอาจารย์ ไปฟรี ฮ่ะฮ่า) พองานใกล้เลิกเค้าก็มีการแจกดอกไม้ให้เด็กนศ.เอามาไหว้อาจารย์ ไอ้เราเป็นอาจารย์ใหม่ก็ไม่ได้คิดว่าจะมีใครมามุฑิตาจิตกะเรา ก็กินของฟรีไปเรื่อยๆอย่างไร้ยางอาย ปรากฏว่ามีนศ.มาหา สามคน เอาดอกไม้มาให้ โหยวินาทีนั้นมันเข้าใจเลยอ่ะ ว่าทำไมคนบางคนถึงเป็นอาจารย์ได้แทบตลอดทั้งชีวิต
นศ.คนนึงมาไหว้ บอกว่า "อาจารย์ครับ ผมที่เรียน TOEIC กับอาจารย์ ขอบคุณอาจารย์มากครับที่สั่งสอนผม ผมไปสอบมาแล้วครับ" แหม้สมตุ้ยจะดราม่าเสียให้ได้ ซาบซึ้งจริงๆที่ได้รู้ว่าความรู้จิ๊ดจิ๋วของเราที่มีก็เป็นประโยชน์กับคนอื่นๆเหมือนกันนะ
ยังไงนราก็เป็นอาจารย์ใหม่ พูดจาอะไรไม่เข้าท่า สอนผิดพลาดชวนงงยังไงก็ขออภัยด้วยนะลูกศิษย์ทั้งหลาย แต่โปรดจำไว้ว่าอันที่จริงแล้วอาจารย์ไม่ได้สอนหนู หนูต่างหากที่ได้สอนอาจารย์ว่าควรทำอย่างไรจึงจะเป็นอาจารย์ที่ดีได้
รักเด็กในสังกัดจริงจริ๊งพับผ่า!
